உக்கார்ந்து யோசிச்சது(06-07-09)...!!!

ராகவன் நைஜீரியா - பதிவுலகில் இந்தப் பெயரை அறியாதவர்கள் ரொம்பக் கம்மியாகத்தான் இருக்க முடியும். பின்னூட்ட சுனாமி, சூறாவளி என என்ன வேண்டுமானாலும் சொல்லலாம். சென்ற வாரம் அண்ணன் தனது குடும்பத்தோடு மதுரைக்கு வந்து இருந்தார். புதன்கிழமை மாலை மதுரை பதிவுலக நண்பர்களான தருமி ஐயா, சீனா ஐயா, ஸ்ரீதர் மற்றும் சுந்தரோடு சென்று அவரை சந்தித்தேன். கண்டிப்பாக வருவதாக சொல்லி இருந்த தேவன்மாயம் அவர்களால் கடைசி நேர அலுவல்களால் வர இயலாமல் போனது. ராகவன் அண்ணன் ஒரு தன்மையான மனிதர் என்பதைப் பார்த்தவுடன் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. போனிலோ, சாட்டிலோ இதற்கு முன்னர் நான் அவரோடு பேசியது கிடையாது. இருந்தபோதும் ரொம்ப நாள் பழகியவர்கள் போல இயல்பாகப் பேசினார்.

அவருடைய தங்கமணியும் அவரைப் போலவே அன்பானவர். அவர் எங்கள் ஊரைச் சேர்ந்தவர் என்பது இன்னும் சந்தோஷத்தை தந்தது. அவர்களின் பாசத்துக்குரிய மகன் அரவிந்த். நிறைய பொது விஷயங்களைத் தெரிந்து வைத்து இருக்கிறான். நான் வழக்கம் போல அவனுடன் தமிழ் சினிமா பற்றி பேசிக் கொண்டு இருந்தேன். (ஹி..ஹி..ஹி.. நமக்கு அதைத் தவிர வேற ஒண்ணும் தெரியாதுல்ல..). அன்றைய இரவு, அண்ணனின் புண்ணியத்தில் அருமையான விருந்து ஒன்றும் நடைபெற்றது. பின்பு அனைவரும் அவரிடம் இருந்து விடைபெற்றுக் கொண்டோம். சொந்த வேலைகளுக்கு ஊடே பதிவுலக நண்பர்களையும் அண்ணன் சிரமப்பட்டு சந்தித்து வருகிறார் என்பது ரொம்ப மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது. எங்கெங்கோ இருக்கும் மனிதர்களை ஒன்று சேர்க்கும் தமிழுக்கும், இணையத்துக்கும் கண்டிப்பாக நான் நன்றி சொல்லியாக வேண்டும்.

***************

சனிக்கிழமை மாலை திடீரென எனது பாட்டிக்கு உடம்பு முடியாமல் போனது. அவரை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துப் போக ஆட்டோ பிடிக்கப் போனேன். எங்கள் காலனி வாசலில் நின்ற ஆட்டோக்காரர் ஒருவரிடம் இடத்தை சொன்னேன். எழுபது ரூபாய் கேட்டார். டக்கென சரி என்று சொல்லி கூட்டிக் கொண்டு வந்தேன். அங்கே போன பிறகு அவரிடம் பணத்தை கொடுத்தேன். சாரி சார் என சொல்லி பத்து ரூபாயை திருப்பிக் கொடுத்தார். என்னங்க என்று நான் கேட்க, "உண்மையில அறுபது ரூபா தான் சார் ஆகும்.. ஆனா நான் நியாயமா சொன்னா மக்கள் பத்து ரூபா குறைச்சுக் கேப்பாங்க.. அதனால எப்பவும் பத்து ரூபா கூட்டி சொல்லுவேன். ஆனா நீங்க பேரம் பேசாம வந்துட்டீங்க.. உங்களைப் போய் ஏமாத்தலாமா சார்? எங்க கஷ்டத்த மக்கள் புரிஞ்சிக்கிட்டா நாங்க ஏன் சார் பிரச்சினை பண்ணப் போறோம்?" என்று சொன்னார். இப்படியும் மக்கள் இருக்கிறார்களே என்று கொஞ்சம் சந்தோஷமாக இருந்தது.

***************

ஒரு பதிவுலக கிசிகிசு..

கேலிக்கும் கிண்டலுக்கும் பெயர் போன பதிவர் அவர். எதிர்ப்பதிவு போட்டே பிழைப்பு நடத்துபவர். சமீபமாக இன்னொரு கடையை திறந்து வைத்துக்கொண்டு வருவோர், போவோரை எல்லாம் உரசிப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார். பின்னலாடை நகரில் இருந்து எழுதும் வார்த்தைகளின் ராஜாவான பதிவர் மீது இவருக்கு அப்படி ஒரு தனிப்பாசம். அவரே ஆடிக்கொரு தரம், தேர்தலுக்கு ஒரு தரம் எனப் பதிவு போடுபவர். அவர் சினிமா விமர்சனம் போட்டால் கூட நான் எதிர்ப்பதிவு போடுவேன் எனக் கிண்டல் செய்பவர் கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு அலைவதாக கேள்வி..

**************

நேற்று இரவு மதுரையின் தெருக்களில் பொழுது போகாமல் சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன். சாலையில் பயங்கர வாகன நெரிசல். ஒரு வண்டியின் பின்னால் சின்னப்பெண் ஒருத்தி எதிர்ப்பக்கமாக திரும்பி உக்கார்ந்து இருந்தாள். ஏழெட்டு வயது இருக்கலாம். வண்டியை ஒட்டியது அவள் அப்பாவாக இருக்கக்கூடும். ஒரு கையில் சாக்லேட், மற்றொரு கையில் ஐஸ்க்ரீம். சுற்றி நடக்கும் விஷயங்கள் பற்றிய எந்த கவலையும் இல்லாமல் பாட்டு பாடியவாறே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவளைப் பார்க்கும்போது ரொம்ப நெகிழ்ச்சியாக இருந்தது. இது போன்ற சின்னச் சின்ன சந்தோஷங்களில் தான் இன்னும் வாழ்க்கையின் அர்த்தம் ஒளிந்திருப்பதாகத் தோன்றுகிறது.

***************

ஒரு கவிதை மாதிரி..

தெரியாமல் விழுந்து இருக்கக்

கூடும் - இல்லையெனில்...

ஏதேனும் ஆத்திரத்தில் எறிந்து

விட்டிருக்கலாம் - இல்லையெனில்..

விபத்தாக இருக்கக்

கூடும் - இல்லையெனில்..

கேள்விகளை எழுப்பியபடியே

இருக்கிறது.. காலையில்

பயணத்தின் போது பார்த்த

குழந்தையின் ஒற்றைக் கால்செருப்பு..!!!

(பதிவ படிச்சுட்டீங்க.. உங்க ஓட்டக் குத்துங்க.. இல்லன்னா கருத்துரை போடுங்க..)