உக்கார்ந்து யோசிச்சது (10-1-11)

சென்னையில் இருக்கும் பிரபல பதிவரின் வீடு. இரவு மணி பத்து.

“உங்கள நான் எத்தன மணிக்குள்ள வரணும்னு சொல்லியிருந்தேன்?”

“அது இல்லம்மா.. அது வந்து..”

“உங்களுக்கு பெர்மிஷன் எத்தன மணி வரைக்கும் கொடுத்தேன்.. நீங்க எப்போ வர்றீங்க..? எனக்கு விளக்கமெல்லாம் வேணாம். பதில் வேணும்..”

“அதும்மா.. புத்தகத் திருவிழாக்கு போயிட்டு ஒம்போது மணிக்குள்ள வந்திரலாம்னுதான் போனேன். ஆனா பிரண்ட்ஸ் எல்லாம் பார்த்தேனா.. கொஞ்சம் லேட் ஆகிப்போச்சு..”

“பெரிய வெங்காய பிரண்ட்ஸ்.. எனக்குத் தெரியாதாக்கும்..? சொல்லத்தான் முடியும். எக்கேடோ கெட்டுப் போங்க.. எனக்கென்ன வந்துச்சு? இன்னைக்கு உங்களால நானும் பட்டினிதான்...”

தங்கமணி கோபித்துக் கொண்டு போக பிரபல பதிவர் தானே சமையலறைக்குள் நுழைந்து தோசை எல்லாம் ஊற்றி கெஞ்சிக் கூத்தாடி அவரைத் தாஜா பண்ணி சமாதானம் பண்ணுகிறார்.

ஆத்தாடி.. கொஞ்சம் லேட்டா வந்ததுக்கே இப்படியா? கல்யாணத்துல இம்புட்டு சட்டச்சிக்கல் இருக்கா? ரொம்பக் கஷ்டம் போலயே.. (யார் அந்த பிரபல பதிவர்னு கடைசில சொல்றேன் மக்களே..)

***************

எல்.கே.ஜி முதல் பனிரெண்டாம் வகுப்பு வரை என்னோடு கூட படித்த தோழி அவள். பள்ளியை விட்டு போன பிறகு சுத்தமாக தொடர்பு விட்டுப் போயிருந்தது. மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பாக வலைப்பதிவுகளின் மூலம் என்னை அடையாளம் கண்டு கொண்டு போனில் அழைத்திருந்தாள். திருமணம் முடிந்து ஆஸ்திரேலியாவில் இருப்பதாகச் சொன்னாள். மதுரை வரும்போது கண்டிப்பாக சந்திக்க வேண்டும் என்றும் சொன்னாள்.

சொன்னதுபோலவே போன வாரம் மதுரை வந்து என்னை அழைத்தாள். சந்திக்கப் போயிருந்தேன். ஆச்சரியத்துடன் கூடிய சந்தோஷ கணங்கள். இரண்டு பிள்ளைகள். ஒருத்தி ஆறாவதும் இன்னொருவள் ஐந்தாவதும் படிக்கிறார்களாம். கிளம்பும் சமயம். தோழியின் பிள்ளைகளுக்கு ஐஸ்கிரீமும் சாக்லெட்டுகளும் வாங்கித் தந்தேன்.

“தேங்க்யூ அங்கிள்..”

என்னது அங்கிளா? அவ்வ்வ்வ்வ்வ்.. பாண்டியா.. நெஜமாவே நமக்கு வயசு ஆகிடுச்சோ? ஙே...

***************

பதிவுலகில் எனக்கு புது வருடம் ரொம்ப நன்றாகவே ஆரம்பித்து இருக்கிறது. தமிழ்மணம் போட்டியில் என்னுடைய இரண்டு இடுகைகள் இறுதி சுற்றுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.

உங்கள் நாகரீகம் நாசமாய்ப் போகட்டும் (சமூக விமர்சனம்)

யானைமலை - ஆபத்தில் இருக்கும் அற்புதம் ( வரலாறு)

என்னை விட நன்றாக எழுதிய நண்பர்கள் பலர் உண்டு என்பதை நான் அறிவேன். இருந்தும் இந்த இடுகைகள் தேர்வாகி இருக்கிறதென்றால் அது உங்களுடைய அன்பால்தான். வாக்களித்த அத்தனை நண்பர்களுக்கும் நன்றி.

***************

இளம் தலைமுறை நடிகர்களில் எந்தக் கதாபாத்திரமாக இருந்தாலும் அதை உள்வாங்கிக் கொண்டு சிறப்பாக நடிப்பது தனுஷ்தான் என்பதை ஆணித்தரமாக பதிவு செய்கிறது “ஆடுகளம்” டிரைலர். கெளப்புடா கெளப்புடா தம்பி எனும் மதுரை பாஷையும், கையை உயர்த்தி கொன்டேபுடுவேன் என சொல்லும்போது சுண்டுவிரல் சற்றே மடங்கி நிற்பதும் என அச்சு அசல் மதுரைக்காரனின் உடல்மொழி. படம் திரைப்பட விழாக்களுக்கும் போவதாக சொல்கிறார்கள். பட்டையைக் கிளப்ப வெற்றிமாறன் குழுவினருக்கு அட்வான்ஸ் வாழ்த்துகள்.

***************

சமீப காலமாக பார்த்த பாடல்களில் ரொம்பப் பிடித்திருப்பது அய்யனாரின் “ஆத்தாடி ஆத்தாடி” பாடல்தான். நாயகி மீரா நந்தன் ரொம்ப ஹோம்லியாக மனதை அள்ளிக் கொள்கிறார். ரவுடிகள் மீரா நந்தனின் துப்பட்டாவைப் பறித்துக் கொள்ள, அதை பிடுங்கி விட்டு அவர்கள் மீது பாயும் ஆதியும், அவரைத் தடுத்து நிறுத்த முயலும் மீராவும் என விஷுவல்ஸ் எல்லாமே கொள்ளை அழகு.

அதே மாதிரி ஈசனின் “ ஜில்லா விட்டு ஜில்லா” பாட்டும் ஒரு சிறுகதை. ஆண்மையுடன் கூடிய அந்த ஆண்ட்டியின் நடிப்பும், அலட்டிக் கொள்ளாத நடனமும் பச்சக்கென ஒட்டிக் கொள்கிறது. இதுவரை மிஷ்கின் மட்டுமே பயன்படுத்தி வந்த நடனமுறைகளை நீட்டாக படம்பிடித்து இருக்கிறார் சசிகுமார். படம் அத்தனை நன்றாக இல்லையென்பது வருத்தமே. அடுத்த படம் நல்லா பண்ணுங்க சாமி..

***************

கலைஞரின் பக்கம் காற்று

எம்.ஜி.ஆர் உயிரோடிருந்தபோது கலைஞர் என்ற சொல்லைக்கூட உச்சரிக்க பயந்த தமிழ் சினிமா உலகம் இன்று தினமும் அவரை மேடையேற்றி அவரை மகிழ்வித்துக் கொண்டிருக்கிறது. கலைஞர் சூடுகண்ட பூனையல்லவா, சிரித்தபடியே எச்சரிக்கையோடு அனைவரையும் அருகில் அனுமதிக்கிறார். நாளை காற்று எந்த பக்கம் வீசினாலும் சினிமாக்காரர்கள் அந்தப் பக்கம் பறந்து விடுவார்கள் என்பதையும் உணர்ந்தே இருக்கிறார்.

(பழைய புத்தகக் கடையில் பொறுக்கிய 88 ஆம் வருட பாக்கெட் நாவலில் கண்ணில் பட்டது)

***************

ஒரு கவிதை முயற்சி.. (buzzஇல் கிறுக்கியது)

உனக்கானதொரு

அடையாளத்தை

உருவாக்கு

எனச்சொல்லும்

நண்பனிடம்

எப்படி விளக்குவது

பறவைகள்

தங்கள் தடங்களை

விட்டுச் செல்வதில்லை

என்பதை

***************

ரசித்த எஸ்.எம்.எஸ்..

ஆறு வயது பையன் அவன். எதேச்சையாக மூன்று வயது பெண்குழந்தையின் புகைப்படம் ஒன்று அவனுக்குக் கிடைத்தது. அவன் அந்தக் குழந்தையை வெகு தீவிரமாக நேசிக்கத் தொடங்கினான்.ஆனால் அவள் யாரென்பதை தேடிக் கண்டுபிடிக்க மட்டும் அவனால் முடியவில்லை.

இருபது வருடங்களுக்குப் பிறகு..

அவனுடைய மனைவி அலமாரியை ஒதுங்க வைக்கும்போது டைரிக்குள் அந்த புகைப்படத்தை கண்டுபிடித்தாள்.

“இந்த போட்டோ உங்களுக்கு எப்படிங்க கிடைச்சது?”

“ஏன் கேக்குற?”

“இது என்னோட போட்டோதான். ரொம்பப் பிடிச்சது. வீடு மாத்தும்போது எப்படியோ தொலஞ்சு போனது உங்ககிட்ட கிடச்சு இருக்கு..” சொல்லியப்டியே அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள்.

நீதி: சனி பிடிக்கணும்னு இருந்தா எத்தனை வருஷம் ஆனாலும் விடாது..

அப்புறம்.. பொண்டாட்டிக்கிட்ட வாங்கி கட்டிக்கிட்ட அந்த பிரபல பதிவர் தாங்க இந்த எஸ்.எம்.எஸ்ஸையும் அனுப்புனது. அவரு.. அண்ணன் அத்திரி.

இப்போதைக்கு அவ்ளோதான். நெக்ஸ்டு மீட் பண்றேன்..:-))))