வரலாறும் தமிழகத்தடங்களும்(பாகம் - 1)..!!!

எந்த ஒரு சமூகத்திற்கும் அதனுடைய வரலாறு என்பது மிக முக்கியமான ஒன்று. தம்முடைய கலாச்சாரம், கடந்து வந்த பாதை முதலான விஷயங்களை அறிந்து கொள்ள வரலாறு உதவுகிறது. ஆனால் நம் தமிழ்ச் சமுதாயம் தன்னுடைய வரலாற்றை எந்த அளவுக்கு மதிக்கிறது? இன்றைய தலைமுறையைப் பொறுத்த வரை வரலாறு என்பது பத்தாம் வகுப்பு வரை கண்டிப்பாக படிக்கப்பட வேண்டிய, எந்தப் பயனையும் தராத, தேவை இல்லாத, ஒரு அறுவையான பாடம். அவ்வளவுதான்.

கனத்த மனதுடன் இங்கே ஒரு சம்பவத்தைப் பற்றி சொல்ல வேண்டி இருக்கிறது. கல்லூரியில் நான் மாணவர்களுக்கு பாடத்தை மட்டும் நடத்துவது இல்லை. முக்கியமான உலக நடப்புகள், தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய நிகழ்வுகள் என்று பல விஷயங்களை பகிர்ந்து கொள்வது உண்டு. அதே போல, வார நாட்களில் ஏதேனும் ஒரு வகுப்பில் மாணவர்கள் இடையே சுவாரசியமான போட்டிகளும் நடத்துவேன். இந்த வாரம் பிரபலங்களைப் போல நடித்துக் காட்டி யாரெனக் கண்டுபிடிக்கும் போட்டி நடத்துவது என முடிவானது.

அன்னை தெரேசா, நெல்சன் மண்டேலா, சார்லி சாப்ளின் எனப் பல பிரபலங்களை எளிதில் கண்டுபிடித்து விட்டனர். இந்தப் போட்டியின் ஒரு சுற்றாக தமிழ்நாட்டின் விடுதலை போராட்ட தியாகிகளின் பெயரும் இருந்தது. ஆனால் அவர்களை மாணவர்களால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அதை விடக் கொடுமை, அவர்கள் யாரென மாணவர்களுக்குத் தெரியவில்லை என்பதுதான். வாஞ்சிநாதன் என்ற பெயரைச் சொல்லி யாரெனத் தெரியுமா எனக் கேட்டால், விஜயகாந்த் நடித்த படம் சார் என்றார்கள்.

நான் மிகைப்படுத்தவில்லை. நடந்த உண்மையை சொல்கிறேன். இதே நிலைதான் மற்ற தியாகிகளுக்கும். நான் அவர்களைப் பற்றி சொல்ல முயன்ற போதும் அதைக் கேட்கும் மனநிலை அவர்களுக்கு இல்லை. தங்களுக்குள் பேசிச் சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். "நீங்க எந்தக் கவலையும் இல்லாம இப்படி சிரிக்கக் காரணமே இவங்களை மாதிரி மக்கள் பண்ணிய உயிர்த் தியாகத்துனால தான்ப்பா.." நான் அழுத்தி சொன்ன பிறகு அமைதியாகக் கேட்கத் தொடங்கினார்கள். வரலாற்றின் முக்கியத்துவத்தை, நம்மை நாமே அறிந்து கொள்ள வேண்டியதன் அவசியத்தை அவர்கள் உணர வேண்டாமா? அதை அவர்களுக்கு எடுத்துச் சொல்லத் தவறியது யாருடைய குற்றம்?

வெறும் நூறு வருடம் பழைமையான சின்னங்களைக் கூட வெளிநாடுகளில் பத்திரமாக பாதுகாத்து வருகிறார்கள். ஆனால் இங்கே நம் நாட்டில் என்ன நடக்கிறது? வேறு எங்கும் போக வேண்டாம். மதுரைக்கு வாருங்கள். மதுரையின் பெயரைக் கேட்டவுடன் ஞாபகம் வருவது மீனாட்சி அம்மன் கோவிலும் திருமலை நாயக்கர் மகாலும். இன்று அவற்றின் நிலை என்ன?

திருமலை நாயக்கர் மகாலில் எஞ்சி நிற்பது ரங்கவிலாசம் என்னும் ஒரு பகுதி மட்டுமே. அதன் சுற்றுப்புறங்கள் இன்று பொதுமக்கள் மலஜலம் கழிக்கும் பகுதிகளாய் மாறிப் போனது கொடுமை. இதைத் தடுக்க அரசாங்கம் எந்த ஒரு நடவடிக்கையும் எடுக்க வில்லை. புனர்நிர்மாணம் என்ற பெயரில் மகாலின் உள்ளேயும் பாழடித்து விட்டார்கள். அதனுடைய உட்புறங்களில் இருந்த வண்ணச் சித்திரங்களை எல்லாம் அழித்து விட்டு புதிதாக வரைவதாய் பெயர் செய்து கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

மகாலின் உள்ளே இருந்த பழம்பொருள் அருங்காட்சியகமும் ஒன்றும் இல்லாமல் ஆகி விட்டது. வெகு சமீபத்தில் பதிவுலக நண்பர் அன்புவுடன் மகாலுக்கு போய் இருந்தேன். எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒரு நந்தி சிலை ஓரமாக கேட்பாரற்று கிடந்தது. அதன் மீது சிமின்ட் மூடைகள் அடுக்கப்பட்டு கிடந்தன. மனம் நொந்து போனேன். பிறகு நானும் அன்பும் அதை சரி செய்து விட்டு வந்தோம். நம் தொல்லியல் துறையின் செயல்பாடு இப்படி இருந்தால் எங்கே போய் முட்டிக் கொள்வது என்று தெரியவில்லை..?!!!

(தொடருவேன்..)

(பதிவ படிச்சுட்டீங்க.. உங்க ஓட்டக் குத்துங்க.. இல்லன்னா கருத்துரை போடுங்க..)