காமத்தின் நீண்ட நிழல்..!!!

மழையின் முதல் துளி மண்ணில் விழுந்த போது அவன் பேருந்து நிலையத்தை நோக்கி நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான். நான்கு வருட வாழ்க்கையில் நகரத்தின் சந்துகள் அவனுக்கு பழக்கமாகி விட்டன. சிறு தெருக்களின் ஊடாக வேகமாக நடக்கத் தொடங்கினான். சிறுமி ஒருத்தி வேக வேகமாக சைக்கிள் ஒன்றை மிதித்துக் கொண்டு அவனை கடந்து சென்றாள். வீடுகள் எல்லாம் அமைதியில் உறைந்து கிடந்தன. பெருநகரங்களின் தெருக்களில் இப்போதெல்லாம் யாரையும் வெளியே பார்க்கவே முடிவதில்லை. நிமிர்ந்து வானத்தை பார்த்தான். பறவைகளே இல்லாத வானத்தில் மேகங்கள் குழுமி இருந்தன. பெருமழை வருவதற்கான அறிகுறிகள் தெரிந்தது.

ஒரு வளைவில் திரும்பியபோது நாய் ஒன்று ஒன்று விருட்டென்று அவனை தாண்டிப் போனது. ஒரு நிமிடம் அதிர்ச்சியில் நிலைகுலைந்தவன், சமாளித்துக் கொண்டு நடையை எட்டி போட்டான். பேருந்து நிலையத்தில் கூட்டம் பெரிதாக இல்லை. அவன் ஊருக்கு செல்லும் பஸ் ஓரமாக நின்று கொண்டிருந்தது. போய் ஏறிக் கொண்டான். ஜன்னல் அருகே இருந்த இடத்தில் போய் அமர்ந்தான்.

காலையில் மாமா போனில் பேசியது ஞாபகம் வந்தது.

"அப்பா இப்பவோ அப்பவோன்னு இருக்காரு.. உன்னை பார்க்கனும்னு ரொம்ப ஆசைப்படுறாரு.. உடனே கிளம்பி வா.."

சிறு கிராமம் ஒன்றில் பிறந்து, தங்களை வளர்க்க அப்பா எவ்வளவு கஷ்டப் பட்டிருப்பார்? நினைக்கும்போதே அவனுக்கு கண்கள் கலங்கின. படித்த படிப்புக்கு வேலை கிடைக்காமல் நகரத்திற்கு வந்து எத்தனை நாட்கள் ஆகி விட்டன? இன்னும் ஒரு நிலையான இடத்துக்கு வர முடியவில்லை. அக்கா ரெண்டு பேரையும் கட்டிக் கொடுத்தது கூட அப்பாதான். நம்மளால ஒண்ணும் செய்ய முடியலையே..? இயலாமையின் நிதர்சனம் அவனை சுட்டது... போன முறை வீட்டுக்குப் போனபோது அவர் சொன்னது..

"உன்னை நீ நல்லா பார்த்துக்கிட்டா போதும்யா.. பத்திரமா இரு.."

வேலை பார்க்கும் இடத்தில் மானேஜரிடம் பதட்டத்தோடு சொன்னபோது அவர் சுவாரசியமாக காது குடைந்து கொண்டிருந்தார். இவனுடைய வார்த்தைகளை ஒரு பொருட்டாகவே மதிக்க வில்லை. கடைசியில், இன்றைய வேலையை முடித்து விட்டுத்தான் போக வேண்டும் என்றும், இரண்டு நாள் மட்டுமே விடுப்பு தர முடியும் என்றார். இப்போதெல்லாம் மனிதர்களை விட இயந்திரங்கள் தான் உலகில் அதிகமாக உலாவுகின்றனவோ என்னவோ? வெளியே வந்தபோது அவன் நண்பன் கேட்டான்.."தப்பா எடுத்துக்காத.. ரெண்டு நாள்தான் லீவ் தருவேன்னு சொல்றான்.. அதுக்குள்ளே அப்பாவுக்கு எதுவும் ஆகலைன்னா..?" அவனிடம் பதில் இல்லை. மௌனமாக இருந்தான்.

பேருந்து கிளம்பி விட்டிருந்தது. மழை சற்று வழுவாகப் பெய்ய தொடங்கியது. நாசியில் மண்வாசத்தை உணர முடிந்தது. அவனுடைய கவனம் சற்றே மாறி வெளியே வேடிக்கை பார்க்கத் தொடங்கினான். வழியில் ஒரு நிறுத்தத்தில் பேருந்து நின்றபோது அவள் உள்ளே ஏறினாள்.கூட்டம் கொஞ்சம் ஏறி விட்டிருந்த காரணத்தால் இடம் இல்லாமல் அவனுக்கு வலப்பக்கம் நின்று கொண்டாள். தன்னையும் அறியாமல் அவன் அவளை பார்க்கத் தொடங்கினான்.

அவளிடம் ஒரு சொல்ல முடியாத வசீகரம் இருந்தது. கருப்பு என்றும் சிவப்பு என்றும் சொல்ல முடியாத நிறம். கண்களில் ஒரு கனிவு. மூக்கு நல்ல கூர்மையாக இருந்தது. சின்ன உதடுகள். சரேலென்று இறங்கிய கழுத்தில் சின்னதாய் இரு மச்சங்கள். சேலையை இறுக்கமாக உடுத்தி இருந்ததால் மழையில் நனைந்து அவளின் வளைவுகளை நன்றாக வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டியது. வீசிய காற்றில் சற்றே சேலை பறக்கும்போது தெரிந்த நாபியும் பூனை முடிகளும் அவனை என்னவோ செய்தன. நிமிர்ந்து முகத்தை பார்த்தபோது அவள் இவனையே பார்ப்பதுபோல் இருந்தது. சட்டென்று கண்களை மூடிக் கொண்டான்.

அவன் இறங்குமிடத்தில்தான் அவளும் இறங்கினாள். இவனைத் தாண்டி போகும்போது ஒரு சின்ன காகிதத்தை வீசிச் சென்றாள். அதில் அவளுடைய போன் நம்பர் இருந்தது. பேசியபோது கணவன் வெளிநாட்டில் வேலை பார்ப்பதாகச் சொன்னாள். நேரம் கிடைத்தால் வீட்டுக்கு வரும்படி அழைத்தாள். மறுநாள் காலை அவன் அவள் வீட்டுக்கு போனான். யாருமில்லாத வீட்டில் அவள் அவனை உற்சாகமாக வரவேற்றாள். குடிப்பதற்கு ஏதேனும் கொண்டு வருகிறேன் என்று சொல்லி உள்ளே போனவளைத் தொடர்ந்து அவன் உள்ளே போனான். பிரிட்ஜை மூடி அவள் திரும்பியபோது அவனின் சூடான வெப்ப மூச்சு அவள் முகத்தின் மீது விழுந்தது. அவள் ஏதும் பேசாமல் அவனுடைய கண்களை ஆழ்ந்து நோக்கினாள். அவன் மெதுவாக அவளுடைய தோளைத் தொட்டான். அவள் மறுப்பேதும் சொல்ல வில்லை. குனிந்து அவள் ஈர உதடுகளை முத்தமிட்டான். அவள் அவனை தன்னோடு இறுகிக் கொண்டாள். சிறு குழந்தை போல அவளைத் தூக்கிக்கொண்டு போய் படுக்கையில் கிடத்தினான். ஒரு மிருகத்தின் வெறியோடு அவளை நெருங்கியபோது..

தடக்கென்று பஸ் ஒரு மேட்டில் ஏறி இறங்கியதில் அவன் விழித்துக் கொண்டான். கண்டது எல்லாம் கனவா? மழை நின்று போய் இருந்தது. அருகில் பார்த்தான். அந்தப் பெண் எப்போதோ இறங்கிப் போய் விட்டிருந்தாள். அப்பா உயிருக்கு போராடிக் கொண்டிருக்கும் நிலையில் கூட ஒரு பெண்ணை புணருவதாக தனக்கு வந்த கனவை எண்ணி அவன் வெட்கம் கொண்டான். காமம் ஒரு கொடிய மிருகம் போல் மனிதனை எப்போதும் துரத்திக் கொண்டே வருகிறது. உடம்பில் ஓடித் திரியும் பச்சை நரம்புகளைப் போல் அதன் நீண்ட நிழல் எங்கும் படிந்து இருக்கிறது. அவனுக்கு அவன் மீதே வெறுப்புத் தோன்றியது. அவனுடைய ஊர் வந்ததும் இறங்கினான். புலம்பிக் கொண்டே இருளின் உள்ளே நடந்து மறைந்து போனான்.

(பதிவ படிச்சுட்டீங்க.. உங்க ஓட்டக் குத்துங்க.. இல்லன்னா கருத்துரை போடுங்க..)