மழைக்காதலன்..!!!

மழையைப் பற்றிய கவிதையொன்றை
படித்த நாள் முதலாய்
பெரும் ரசிகனாகிப் போனேன்
மழைக்கும் அதை எழுதிய கவிஞனுக்கும்

ஜன்னலின் பின்னே ஓரமாய் நின்று
ரசிக்க மட்டுமே பழகி இருந்த எனக்கு

மழையின் உன்னதத்தையும்
நனைவதின் ஆனந்தத்தையும் சொல்லி
சக்கரவாகமாய் மாறிப்போகும் ஆசையை
உள்ளே விதைத்து சென்றது அந்தக் கவிதை

அரும்பாடு பட்டு எங்கெங்கோ தேடி
அதை எழுதியவரின்
முகவரியைக் கண்டுபிடித்து
சந்திப்புக்கான நாளும் குறிக்கப்பட்டது

ஆசிர்வதிக்கப்பட்டதாய்
நான் நம்பிக் கொண்டிருந்த
அந்த நாளில் - கிளம்பும் வேளையில்
கூட வரும் நண்பனாய்
மழையும் சேர்ந்து கொள்ள
உற்சாகப் பந்தாய் மாறிப் போனது மனது

உள்ளம் நனைத்த மழையின் ஊடாக
ஆனந்தக் கூத்தாடியபடி
அவரின் வீட்டை அடைய

சின்னதொரு புன்முறுவலோடு
வாசல் வந்து வரவேற்றவர்
அலுத்துக் கொண்டே சொன்னார்

"ச்சே.. நாசமாப் போன மழை..
எல்லார் பொழப்பையும் கெடுக்குது..
இல்லீங்க?"

அதன் பிறகு அவரிடம்
என்ன பேசுவதெனத் தெரியாமல்
மௌனமாகத் திரும்பி விட்டேன்..!!!