ரெஷசன் - பிளேஸ்மென்ட் - ஐ.டி - என்னதான் நடக்குது?.... (பாகம் - 2)!!!

(பாகம் - 1 படிக்க இங்கே க்ளிக்கவும்.... )

பொறியியல் கல்லூரிகளில் பிளேஸ்மென்ட் எப்படி நடக்கிறது? ஒரு கல்லூரியில் சிவில், மெக்கானிக்கல், ECE, EEE, EIE, CSE, IT என்று பல துறைகள் இருந்தாலும் பெரும்பாலான மாணவர்கள் எங்கே வேலையில் உள்ளார்கள் என்பதை கூர்ந்து கவனியுங்கள்.. அது IT துறையாகத்தான் இருக்கும். எங்கள் கல்லூரிக்கு செமினார் கொடுக்க வந்த மனிதர் ஒருவர் நொந்து போய் சொன்னார்.. "எல்லாருக்குமே IT வேலை என்றால் காலேஜில் இத்தனை துறைகள் எதற்கு..?"

வெளிநாட்டில் இருக்கும் நிறுவனங்களின் மிகப் பெரிய பிரச்சினை.. ஆள் பற்றாக்குறை. எனவே அவர்கள் தங்களுடைய வேலைகளை இந்தியா போன்ற மனிதவளம் பொருந்திய நாடுகளில் ஒப்படைக்கிறார்கள். அத்தோடு இன்னொரு முக்கியமான காரணம், அமெரிக்காவில் ஒருவருக்கு கொடுக்கும் சம்பளத்தில் இங்கே ஐந்து இந்தியர்களிடம் வேலை வாங்கலாம். இந்த சூழல் 2003 - 2004 வாக்கில் தொடங்கியது.

இப்போது இந்தியக் கம்பனிகளுக்கு வெளிநாட்டில் இருந்து ப்ராஜெக்ட் கிடைக்க வேண்டும் என்றால் நிறைய ஊழியர்களை கணக்கு காட்ட வேண்டும். அத்தனை பேருக்கு எங்கே போவது? அவர்களுக்கு கிடைத்த வரப்பிரசாதம் தான் பொறியியல் கல்லூரிகள். எல்லா பெரிய கல்லூரியும் ஏதோ ஒரு சாப்ட்வேர் கம்பனியோடு புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தம் (MoU) போட்டுக் கொள்ளும். வருடா வருடம் இத்தனை மாணவர்களை கம்பனிகள் பிளேஸ்மென்ட் என்ற பெயரில் எடுத்துக் கொள்வார்கள். அதற்கு பலனாக கல்லூரி கம்பனிக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும். இப்போது எங்கள் கல்லூரியில் நூறு சதவிகிதம் பிளேஸ்மென்ட் என்று விளம்பரம் செய்யும் பொறியியல் கல்லூரிகள், அட்மிஷன் நேரங்களில் வேண்டுமளவு டொனேஷனை மாணவர்களிடம் இருந்து வாங்கிக் கொள்வார்கள். எல்லாம் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உதவி செய்து கொள்வதுதான்.

இப்போ ரெஷசன் காரணமா இந்த பிளேஸ்மென்ட் சக்கையா அடி வாங்கி இருக்கு. குறிப்பாக இதனால் பாதிக்கப்பட்டு இருப்பவர்கள் 2008ஆம் வருடம் தங்கள் படிப்பை முடித்த மாணவர்கள்.போன வருடம் எனது துறையில் மொத்தம் இருந்த மாணவர்களின் எண்ணிக்கை நாற்பத்து ஐந்து. அதில் முப்பது ஒன்பது பேர் கல்லூரியில் படிக்கும்போது ஜூன் 2007யிலேயே வேலைவாய்ப்பு பெற்றவர்கள். எல்லாமே முன்னணி சாப்ட்வேர் கம்பனிகள். (பிரச்சினை என்பதால் பெயர்களை சொல்லவில்லை). ஆனால் மூன்றே பேரைத் தவிர மற்றவர்கள் வேலைக்கு சேர அழைக்கப் படவில்லை. இந்த வருஷம் பாதி பேருக்கு மேல இன்னும் வேலை கிடைக்காமத்தான் இருக்காங்க..

சமீபத்தில் எங்கள் கல்லூரியில் நடந்த பட்டமளிப்பு விழாவுக்கு வரும்படி அழைத்தபோது நெறைய பேர் முடியாது என்று மறுத்து விட்டனர். வேலையில் சேராமல் எப்படி வருவது என்று சங்கடம். அப்புறம் எல்லாரையும் சமாதானம் செய்து வர வைத்தோம். வந்தவர்கள் எல்லாம் தங்கள் சோகத்தை சொன்னபோது என்னால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. ஒரே ஒரு மாணவரை பற்றி மட்டும் சொல்கிறேன்..அவருடைய வார்த்தைகள் இவை... "நான் கிராமத்தை சேர்ந்தவன். அப்பா கடன் வாங்கி படிக்க வைச்சார். ஒண்ணுக்கு ரெண்டு வேலை (dual placement) கிடைச்சதுன்னு சந்தோஷமா இருந்தேன். ஆனா இன்னைக்கு வரைக்கும் எந்த கம்பனியும் கூப்பிடலை. இந்த ரெஷசன் பத்தி சொன்னா புரிஞ்சுக்குற மக்கள் எங்க ஊர்ல கிடையாது.. ரொம்ப அசிங்கமா இருக்கு.. என்ன பண்றதுன்னே தெரியல.."

பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேலையை இழக்கும் மக்கள் ஒருபுறம்.. வேலை கிடைத்தும் சேர முடியாமல் தவிக்கும் மாணவர்கள் இன்னொரு புறம்.. நாம் ஒரு இக்கட்டான சூழலில் நின்று கொண்டு இருக்கிறோம். அங்கங்கே சில தற்கொலைகள் கூட நடைபெற்றுள்ளன. (மாதவராஜ் அவர்கள் இது பற்றி விரிவான ஒரு பதிவினை எழுதி உள்ளார்..)

பொறியியல் மாணவர்களைப் பொறுத்தவரை என்னுடைய ஆசை எல்லாம் ஒன்றுதான்.. அவரவர் துறை சார்ந்து முன்னேற வேண்டும். IT ஒன்றை மட்டுமே நம்பக் கூடாது. IT மக்களுக்கு.... பத்து வருடங்களுக்கு ஒரு முறை இதுபோல் IT துறையில் பிரச்சினைகள் வருவதும் பின்பு அது சரியாவதும் உண்டு என்று சொல்கிறார்கள். நம்புவோம்.. பிரச்சினைகள் சரியாகும் என்று நம்பிக்கையோடு காத்திருப்போம்..!!!

(பதிவ படிச்சுட்டீங்க.. உங்க ஓட்டக் குத்துங்க.. இல்லன்னா கருத்துரை போடுங்க..)