கண்டேன் எஸ்.ராமகிருஷ்ணனை..!!!

நேற்று என் வாழ்வின் மிக முக்கியமான.. மிகவும் சந்தோஷமான நாட்களில் ஒன்று. இலக்கிய புத்தகங்களை வாசிக்க ஆரம்பித்த நாள் முதலாய் என் ஆதர்ச எழுத்தாளராய் விளங்கி வரும் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் அவர்களை, அவருடைய வீட்டில் சந்தித்து உரையாட முடிந்தது. அவருடன் நான் இருந்த போது எனக்கு உண்டான உணர்வை என்ன சொல்லி விளக்குவது என்றே தெரியவில்லை. ஒரு முறை கோயமுத்தூரில் புத்தக திருவிழாவில் அவரை சந்திக்கும் வாய்ப்பை நழுவ விட்டேன். அது முதல் எப்படியாவது எஸ்ராவை சந்தித்து விட வேண்டும் என்று ஆசை. எனவே அவரை பார்த்தபோது வெகு நாட்களாய் தேடி வரும் ஒன்று எதிர்பாராமல் கிடைத்ததைப்போல் ஒரு மகிழ்ச்சி.

என்னுடைய வாழ்வில் நான் எடுத்த சில முக்கியமான முடிவுகளில் அவருடைய எழுத்துக்கும் பங்கு உண்டு. அந்த அளவுக்கு என்னை பாதித்தவர் அவர். அதனால்தான் என்னுடைய வலைத்தளத்தில் இருபத்து ஐந்தாவது பதிவாக "எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் - உணர்வுகளின் உன்னதம்" என்று அவரைப் பற்றி எழுதி இருந்தேன். அதை சிங்கப்பூரில் இருக்கும் எஸ்ராவின் சகோதரர் திரு.ஆதிமூலம் பார்த்து விட்டு எஸ்ராவிடம் சொல்லி இருக்கிறார். அது பற்றி எனக்கும் மின்னஞ்சலில் தெரிவித்து இருந்தார்.

இந்த சூழலில், என்னுடைய தோழி ஒருவர்.. என்னையும் எஸ்ரா மீதான என் ஆர்வத்தையும் நன்றாக அறிந்தவர்... எனக்கே தெரியாமல் எஸ்ராவை சந்திக்க அனுமதி கேட்டு அவருக்கு கடிதம் எழுதி இருக்கிறார். ஞாயிற்றுக்கிழமை வந்து பார்க்கும்படி எஸ்ராவும் பதில் அனுப்பி விட்டார். தோழியோ இவ்வளவு எளிதாக எஸ்ராவை பார்க்க முடியும் என்று நம்ப முடியாமல் எனக்கு போன் செய்து விஷயத்தை சொன்னார். முதலில் நான் என்னை கேலி செய்கிறார் என்றுதான் நினைத்தேன். ஆனால் எஸ்ரா அனுப்பிய மின்னஞ்சலை பார்த்த பின்புதான் உண்மை உரைத்தது. கையும் ஓடவில்லை காலும் ஓடவில்லை. ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தது.

ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை. சென்னை. தேடிப்பிடித்து நானும் என் தோழியும் எஸ்ராவின் வீட்டுக்கு போய் விட்டோம். அவரைபோலவே வீடும் எளிமை. அவருக்கான அறையில்.. புத்தகங்கள் மற்றும் உலக சினிமாக்களின் dvdக்களின் ஊடே.. கணினியின் முன் அமர்ந்து எழுதிக் கொண்டிருந்தார். ஈரோட்டில் இருந்து இதற்காகவா வந்தீர்கள் என்று கேட்டவர் அடுத்து சொன்ன வார்த்தைகளைக் கேட்டு நான் ஆடிப்போய் விட்டேன். "என்னை சந்திக்க விருப்பம் என்று சொல்லி இருந்தால் நானே உங்களை வந்து பார்த்து இருந்திருப்பேனே.." . இதற்கு நான் என்ன பதில் சொல்ல..?

அவருடைய எழுத்தைப் போலவே பேசும்போதும் பல விஷயங்கள் தானாகவே வெளிவந்தன. மிகவும் நுண்ணிய விஷயங்களை.. நாம் சாதரணமாக கவனிக்காத விஷயங்களைப் பற்றிக்கூட தெளிவாகப் பேசினார். அவர் என்னுடன் பகிர்ந்து கொண்ட விஷயங்களில் சில..

"வாழ்க்கை என்ற பாதையில் எனக்கு முன்னால் பலபேர் போய் இருக்கிறார்கள். இப்போது நான் போய்க்கொண்டு இருக்கிறேன். என்னுடைய அனுபவங்களை நான் உங்களுக்கு சொல்கிறேன். நாளை நீங்கள் இதே பாதியில் பயணம் செய்வீர்கள். எல்லாமே ஒரு அனுபவம்தான்.."

"ஒருவர் புத்தகங்கள் தன்னை பாதிக்கின்றன.. மாற்றுகின்றன என்று சொன்னால் நான் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டேன். அந்த மாற்றத்துக்கு அவர் தயாராக இருந்தால் மட்டுமே புத்தகங்களால் மனிதனை மேம்படுத்த முடியும்.."

"நம்முடைய விருப்பங்களும் குடும்பத்தின் தேவைகளும் எப்போதும் ஒத்துப்போகாது.. படகில் இருக்கும் துடுப்புகள் எதிரெதிர் திசைகளில் இயங்குவதுபோல நம்மை அலைக்கழிக்கும். நாம்தான் சரியாக பாலன்ஸ் செய்ய வேண்டும்.."

அவர் சொன்னது அனைத்தையும் எழுத வேண்டும் என்றால் இன்னும் இதுபோல் ஐந்து பதிவுகளாவது தேவைப்படும். ஆனால் ஒன்றை மட்டும் என்னால் சொல்ல முடியும். அவர் ஒரு அற்புதமான மனிதர். எல்லாவற்றைப் பற்றியும் பேசினார். அவருடைய படிக்கும் காலம்... பயணங்கள்.. நண்பர்கள்.. வெளிநாடுகளில் நூலகங்கள் இயங்கும் முறை.. இன்றைய மாணவர்கள்.. வெவ்வேறு துறைகளில் இயங்கும் விதம் பற்றி.. எல்லாம் சொன்னார். கடைசியாக தன்னுடைய குழந்தைகளைப் பற்றி சொன்னபோது அவருடைய கண்களில் தெரிந்த சந்தோஷம்.. அவருடைய பாசத்தை சொன்னது.

நான் அவருக்காக சிறு பரிசு ஒன்றை வாங்கிச் சென்றிருந்தேன். அதை அவருக்கு நன்றி கூறி கொடுத்தேன். நான் முதன்முதலில் வாங்கிய அவரின் புத்தகமான கதாவிலாசத்தை கொண்டு போயிருந்தேன். அதில் அவருடைய கையெழுத்தை வாங்கிக் கொண்டேன். புகைப்படமும் எடுத்துக் கொண்டேன். என்னிடம் இல்லாத அவரின் புத்தகம் எதுவெனக் கேட்டு.. பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் மழை புத்தகத்தில் கையெழுத்திட்டு தந்தார். விடை பெற்றுக் கிளம்பும்போது கிட்டத்தட்ட இரண்டரை மணி நேரம் ஆகி இருந்தது. அவருடைய துணைவியாரிடம் நன்றி கூறி நானும் என் தோழியும் விடைபெற்றோம். வெளியே வந்தபோது மிகவும் நிறைவாக உணர்ந்தேன் . கண்டிப்பாக என் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாத தருணங்கள் அவை...!!

(பதிவ படிச்சுட்டீங்க.. உங்க ஓட்டக் குத்துங்க.. இல்லன்னா கருத்துரை போடுங்க..)