பார்த்து சூதானமா வண்டி ஓட்டுங்கப்பூ...!!!

இந்த வருஷம் புதுசா பொறந்த சமயத்துல, சனவரி மொத வாரத்த நம்ம தமிழ்நாடு அரசு "சாலை பாதுகாப்பு வாரமா" கொண்டாடுறதா அறிவிப்பு செஞ்சாங்க.. எதுக்காக? இன்னைக்கு இருக்குற அவசர உலகத்துல, சாலை விபத்துனால தினமும் இறந்து போறவங்க எண்ணிக்கை ரொம்ப ஜாஸ்தி ஆகிக்கிட்டே போகுது.. அத கம்மி பண்ணனும்.. அப்படிங்கிறதால.. இது பத்தி தோழி "இதயப்பூக்கள்" இயற்கை ஒரு இடுகை எழுதி இருக்காங்க.. அத்தோட என்னையும் தொடரா எழுத சொல்லிக் கூப்பிட்டாங்க.. ஆனா பாருங்க நாமதான்ஒண்ணாம் நம்பர் சோம்பேறி ஆச்சே.. இந்தா அந்தான்னு ஒரு மாசம் ஆகிப் போச்சு..

ஒரு குட்டி கத.. ஒரு அம்மா சக்கர சாப்பிடுரத கம்மி பண்ணனும்னு அறிவுரை சொல்லுங்கன்னு காந்திக்கிட்ட கூட்டிக்கிட்டு வந்தாங்களாம். அதுக்கு அவரு ரெண்டு நாள் கழிச்சு கூட்டிட்டு வரச் சொன்னாராம். ஏன்னா அவருக்கு சக்கரைய ஜாஸ்தி சாப்பிடுற பழக்கம் இருந்ததாம். அத கம்மி பண்ணிக்கிட்டு மத்தவங்களுக்கு அறிவுரை சொன்னாராம். அந்தக் கதைல வர மாதிரி இப்ப இத நான் எழுதுறதுக்கு ஒரு தனிப்பட்ட காரணம் இருக்கு.. அது என்னன்னா.. போன வாரம்தான் வண்டில இருந்து விழுந்து புதையல் எடுத்தேன். இப்போ நாம சொன்னாத்தான கரெக்டா இருக்கும். நாம பட்டுத்தான் தெரிஞ்சுக்குற கூட்டம்.. பட்டாச்சு.. அதனால் பத்திரமா இருங்கன்னு மத்தவங்களுக்கு சொல்றதுக்குத்தான் இந்த இடுகை..

ராத்திரி பத்து மணி. நண்பர் ஸ்ரீதர அவங்க வீட்டுல பார்த்துட்டு நம்ம ஏரியாக்கு திரும்பி வந்துக்கிட்டு இருக்கேன். நல்ல பசி. பைபாஸ் ரோடு. ரோட ரெண்டா பிரிச்சு இருக்காங்க. அதனால் ரோட்டோட ஒரு பக்கம் ஒன் வே மாதிரிதான். அவ்வளவா டிராபிக் வேற இல்லைன்னு வண்டிய கொஞ்சம் வேகமா பத்திக்கிட்டு வரேன். திடீர்னு எங்கிருந்து வந்ததுன்னு தெரியாம ஒரு லாரி - ரோட்டுக்கு நடுவுல இருக்குற ஒடப்பு வழியா உள்ளே வந்துட்டான். நான் எதிர்பார்க்கவே இல்ல.

இப்போ எனக்கு ரெண்டே வழிதான். ஒண்ணு நேராக் கொண்டு போய் லாரி மேல மோதலாம். இல்லைன்னா வண்டிய ரோட்ட விட்டுக் கீழ இறக்கணும். இறக்கிட்டேன். புல்லா மண்ணு. சரட்டி விட்டுருச்சு. வண்டியக் கீழ போட்டுட்டு தவ்விட்டேன். இருந்தாலும் முட்டிலையும், இடுப்புலயும் செம அடி. பின்னாடி வந்தவங்க லாரிக்கரானத் திட்டிக்கிட்டு இருந்தாங்க. என்னத் திட்டி என்ன பிரயோஜனம்? நாம விழுந்தது விழுந்தது தானே..

இதுல இருந்து என்ன தெரியுது? பசின்னு பறக்காவெட்டியா வண்டி ஓட்டக் கூடாது, கார்த்திக்கு ராத்திரின்னா கண்ணு தெரியாது.. இந்த மாதிரி எகத்தாளமா பதில் சொல்லக் கூடாது.

நான் சொல்ல வந்த விஷயம்.. நீங்க என்னதான் நல்லா வண்டி ஓட்டினாலும், ஒங்கள சுத்தி இருக்குறவங்க சரியா ஓட்டலைன்னாலும் நாம ஆபத்துல மாட்டிக்கிறது வாய்ப்பு இருக்கு. அதனால எப்பவுமே வண்டியில கொஞ்சம் வேகம் கம்மியா போறது நல்லது. தப்பித்தவறி விழுந்தாக்கூட அவ்வளவா அடிபடாது.

ஹெல்மட் போடுறத எல்லோருமே ஏதோ ஒரு பாரமா நினைக்கிறோம். (நானும்தான்..) அது தப்பு. விபத்தப்போ தலைல அடிபடுறதால தான் பல உயிரிழப்பு நேரிடுது. அந்த சமயத்துல தலைக்கவசம்தான் நம்ம உயிரக் காப்பாத்தும். சோ.. ஹெல்மட் முக்கியம்.

கோட்டுக்கு முன்னாடி நிக்கிறதுதான ரூல். அதை மதிப்போம். அதோட சிக்னல்களை மதிக்கப் பழகிக்குவோம். சிவப்பு போட்டதுக்கு அப்புறமும் போறது, பச்சை விழுறதுக்கு முன்னாடியே அவசர அவசரமா ஓடுறது.. இதெல்லாம் வேண்டாமே..

ஒரு கணவன் மனைவி வண்டில போய்க்கிட்டு இருந்தப்போ, மொபைல்ல பேசுறேன்னு குப்பை வண்டில விட்டு, மொத்தமா போய் சேர்ந்த கதை எல்லாம் இருக்கு. நானே பார்த்து இருக்கேன். அதனால, தயவு செஞ்சு வண்டில போகும்போது அலைபேசிய பயன்படுத்தாதீங்க.

குடும்பத்தோட ரொம்ப தூரம் போறதுக்கு பைக்க பயன்படுத்தாதீங்க. இன்னைக்கு காலைல காலேஜுக்கு வரப்ப பார்த்தேன். வீட்டுக்காரர் வண்டி ஓட்டுறார். முன்னாடி ஒரு பெரிய பேக். பின்னாடி வீட்டுக்காரம்மா. கையில ஒரு குட்டிக் குழந்த. நடுவுல சின்னப் பையன் வேற. இது போதாதுன்னு வண்டியோட பின்பக்கம் ஒரு பெரிய பைய வேறக் கட்டி வச்சிருந்தாங்க. அது என்ன வண்டியா இல்ல லோடு லாரியா? சின்ன பிசகு ஆனாக்கூட என்ன ஆகும்? இதை எல்லாம் யோசிக்கணும்.

கடைசியா மாணவர்கள். வேகம், ட்ரிபிள்ஸ்.. எல்லாமே த்ரில்லாத்தான் இருக்கும். ஆனா அதுல இருக்குற ரிஸ்கையும் மனசுல வச்சுக்கணும். ஏன்னா, மனுச உசிரு விலை மதிப்பில்லாதது. உங்க அப்பா, அம்மா உங்க மேல வச்சிருக்கிற நம்பிக்கைகளை காப்பாத்த வேண்டிய கடமை உங்களுக்கு இருக்கு. எல்லாத்துக்கும் மேல, நீங்க தான் இந்த நாட்டின் வருங்காலத் தூண்கள். அத மனசுல நினைச்சுக்கிட்டுவண்டியத் தொடுங்க.

இதுல சொல்லி இருக்குற விஷயங்கள் உங்களுக்கு மட்டுமில்ல, எனக்கும் சேர்த்துத்தான். பார்த்து சூதானமா வண்டி ஓட்டுவோம். பத்திரமா இருப்போம். சரிதானுங்களே நான் சொல்றது?

( இந்த வாரம் வலைச்சரத்துலையும் எழுதுறேன்.. அங்கயும் உங்களோட ஆதரவை எதிர்பார்க்கிறேன் நண்பர்களே.. )