February 27, 2009
உக்கார்ந்து யோசிச்சது (27-02-09)...!!!
February 26, 2009
அவனும் அவளும் (5)....!!!
(பதிவ படிச்சுட்டீங்க.. உங்க ஓட்டக் குத்துங்க.. இல்லன்னா கருத்துரை போடுங்க..)
February 25, 2009
சின்ன சின்ன ஆசைகள்..!!!
February 23, 2009
"தநா 07 அல 4777" - விமர்சனம்!!!
(ஆஸ்கார் விருதை வென்று தமிழுக்கும் தமிழனுக்கும் பெயர் வாங்கி தந்து இருக்கும் இசைப்புயல் A.R. ரஹ்மானுக்கு வாழ்த்துக்கள்.. இந்தியாவை அடிப்படையாகக் கொண்டு எடுக்கப்பட்டு இன்று விருதுகளை அள்ளிக் குவித்திருக்கும் "slumdog millionaire" படத்துக்கும் மற்றொரு ஆவணப்படமான "smile pinkey" மற்றும் விருது பெற்ற எல்லாருக்குமே வாழ்த்துக்கள்.. )
February 22, 2009
கேட்கக்கூடாத கேள்விகள் பத்து...!!!
February 20, 2009
மாசில்லாத உலகம் தா...!!!
February 18, 2009
நான் ஏன் எழுதுகிறேன்?!!
February 16, 2009
உக்கார்ந்து யோசிச்சது(16-02-09)...!!!
February 14, 2009
சிவா மனசுல ஷக்தி...!!!
ரயிலில் அனுயாவை சந்திக்கிறார் ஜீவா. முதல் சந்திப்பிலேயே பிடித்துப் போகிறது. தான் ஒரு மிலிடரிமேன் என்று சொல்கிறார். அனுயா தான் ஒரு விமான பணிப்பெண் என்கிறார். இருவருக்குள்ளும் ஒரு பழக்கம் உண்டாகிறது. ஆனால் உண்மையில் இவர்கள் சொன்னது பொய். ஜீவா கொரியரில் வேலை பார்க்கிறார். அனுயா ஹல்லோ fm இல் RJயாக உள்ளார். இருவருக்கும் உண்மை தெரிய வரும் போது எலியும் பூனையுமாக மோதிக் கொள்கிறார்கள். அனுயாவின் அண்ணன் கல்யாணத்திற்கு ஜீவா உதவுகிறார். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் விரும்பத் தொடங்குகிறார்கள். ஆனால் ஈகோ பிரச்சினையால் அடித்து கொள்கிறார்கள். கடைசியில் இவர்கள் எப்படி ஒன்று சேர்ந்தார்கள் என்பதே SMS.
ஜீவாவுக்கு பொருத்தமான வேடம். செமையாக கலாய்க்கிறார். நகைச்சுவை ரொம்ப எளிதாக வருகிறது. ஆனால் இடைவேளைக்கு பிறகு அவருடைய செயல்களைப் பார்க்கும்போது நமக்கு எரிச்சல் வரக் காரணம் இயக்குனர் தான். சட்டையை கழட்டி விட்டி ரேடியோ ஆபிசில் அவர் செய்யும் அலம்பல் ரொம்ப ஓவர் ரகம். புதுமுகம் அனுயாவுக்கு நடிக்க மட்டும் வரவில்லை. மற்றபடி ஓகே. ஒரு சாயலில் மதுமிதா போலவும் இன்னொரு சாயலில் ராக்கி சாவந்த் மாதிரியும் தெரிகிறார். வசனங்களை ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு ஒப்பிக்கிறார். எனக்கு ரொம்ப பிடித்து இருந்தது.. அவருடைய ரெண்டு நீளமான, அழகான கால்கள்தான்.
சந்தானம் கெட்டவார்த்தை காமெடி செய்வதை நிறுத்தவே மாட்டார் போல. அவருடைய போனை ஜீவா ஒவ்வொரு முறையும் உடைத்து போடும் காட்சிகள் நன்றாக உள்ளன. அனுயாவின் அண்ணனாக வரும் சத்யன் நன்றாக காமெடி செய்கிறார். படத்தில் பெரிய லூஸ் யாரென்றால், ஜீவாவின் அம்மாவாக வரும் ஊர்வசிதான். நகைச்சுவை செய்வதாக எண்ணி நம்மை மண்டை காய வைக்கிறார். படத்துக்கு தேவை இல்லாத இன்னொரு மனிதர் கு. ஞானசம்பந்தன். பாவம், அவர் சீரியஸ் அப்பாவா இல்லை காமெடி அப்பாவா என்று கடைசி வரை தெரியவே இல்லை.
ரொம்ப நாளைக்கு பிறகு யுவனின் இசையில் எல்லாப் பாடல்களுமே நன்றாக உள்ளன. "ஒரு சொல், ஒரு கண்ணாடி" பாடலில் முத்துக்குமார் தெரிகிறார். "எப்படி மாட்டிக்கிட்டேன், ஒரு அடங்காப்பிடாரி" ஆகிய பாடல்களை நன்றாக படமாக்கி உள்ளார்கள். டைட்டில் மியூசிக், இடைவேளையில் வரும் காதல் தீம், பின்னணி இசை என யுவன் சிறப்பாக செய்து இருக்கிறார். ஒளிப்பதிவு ஷக்தி சரவணன். பரவாயில்லை ரகம்தான். வசனம் யாரென்று தெரியவில்லை. நச்சென்று எழுதி இருக்கிறார். நகைச்சுவை படம் முழுவதும் வழிந்தோடுகிறது.
இயக்குனர் ராஜேஷுக்கு இது முதல் படம். இளைஞர்களுக்கான ஒரு படமாக இதை எடுக்க முனைந்திருக்கிறார். ஆனால் கொஞ்சம் ஓவர்டோஸ் ஆகி விட்டது. கிளைமாக்ஸ் பார்க்கையில் நமக்குத்தான் வாந்தி வருகிறது. ஜீவாவிடம் அனுயா காதலை சொல்வதுடன் படத்தை முடித்து இருக்கலாம். நன்றாக இருந்து இருக்கும். அதை விடுத்து, அனுயாவை அலைய விட்டு, ஜீவாவை உளர வைத்து, நம் பண்பாட்டையே கேவலப்படுத்தி.. நம்மை இந்தப் பாடு படுத்தி இருக்க வேண்டாம். ஒரு நல்ல படம் பார்க்கிறோம் என்று இடைவேளை வரை இருந்த உணர்வு.. படம் முடிந்து வெளியே வந்தபோது காணாமல் போய் விட்டது.
சிவா மனசுல ஷக்தி - முதல் பாதி சூப்பர்.. இரண்டாம் பாதி மசமொக்கை..
February 13, 2009
நீ வருவாய் என - காதலர் தின நல்வாழ்த்துக்கள்!!
February 12, 2009
அப்பாவின் "ஆட்டோகிராப்"!!!
"அவங்க பேர் என்னப்பா?" நான் கேட்டேன்.
February 10, 2009
எல்லாப் புகழும் "வில்லு"க்கே..!!!
2003 -புதிய கீதை
2004 - உதயா
2005 - சச்சின்
2006 - ஆதி
2007 - அழகிய தமிழ்மகன்
2008 - குருவி
(எவ்வளவோ தாங்கிட்டோம்.. இதை தாங்க மாட்டோமா?)
2009 - வில்லு .....
**********
கவுண்டமணி: ச்சே.. போன எடுத்தா நச்சு நச்சுன்னுராங்கப்பா.. ஏதோ வில்லுன்னு விஜய் படமாம்.. அத விஜய் ரசிகங்களாலேயே பார்க்க முடியலையாம்.. என்ன பாக்க சொல்றாங்க.. அட இது பரவா இல்ல.. சோசியல் மேட்டர், பண்ணிக்கலாம்.. ஆனா விஜய் பாட்டுக்கெல்லாம் என்ன ஆட சொல்றாங்கப்பா.. நான் என்ன விஜய் மாதிரி ஆடுகாலியா இல்ல பரதேசியா? ஒரே குஷ்டமப்பா.. ச்சீ... கஷ்டமப்பா..
விஜய்: ங்கண்ணா.. போன் வயரு பிஞ்சு ஒரு வாரம் ஆகுதுங்கன்னா..
கவுண்டமணி: ஹே ஹே.. ஹெய்ஹெய்.. டே டப்சா தலையா.. இது செல்போன்டா.. உன்னயல்லாம் ஹீரோவா போட்டு படம் எடுக்குறான் பாரு அவன சொல்லணும்..
விஜய்: போங்கண்ணா.. உங்களுக்கு ஒரே குறும்பு.. கம்பெனி சீக்ரட் எல்லாம் வெளியில சொல்லிக்கிட்டு.. சரி சரி.. இப்போ நம்ம பாட்ட கேளுங்க..
"ஹே ராமா ராமா ராமன்கிட்ட வில்ல கேட்டேன்
பீமா பீமா பீமன்கிட்ட கதைய கேட்டேன்
முருகு முருகு முருகன்கிட்ட மயில கேட்டேன்..
ஈசன் ஈசன் ஈசன் கிட்ட மலைய கேட்டேன்"
கவுண்டமணி:நிறுத்துடா ஆப்பிரிக்கா வாயா.. இவ்வளவு கேட்டியே.. பிரபுதேவாகிட்ட கதை என்னன்னு கேட்டியா?
விஜய்:??!!!
**********
பிளாஷ் நியூஸ்: வில்லு தோல்வியை தொடர்ந்து "நாயகன்" படத்தை ரீமேக் செய்து நடிக்கிறார் விஜய்.. இயக்கம் - பிரபுதேவா.. இசை - மணிஷர்மா..
பொறுங்க.. இது கமலோட நாயகன் இல்லப்பா.. வீரத்தளபதி JK ரித்தீஷோட நாயகன்.. அந்த பயலுக்கு கமல் படம் எல்லாம் ரொம்ப ஜாஸ்தி..
**********
வில்லு படத்தின் உண்மையான கிளைமாக்ஸ்..
ஒரு கிரிக்கெட் போட்டி.. ஒரு பாலில் பத்து ரன் அடிக்க வேண்டும்.. மட்டை பிடிப்பது விஜய்.. பந்தை ஓங்கி அடிக்கிறார்.. காற்றில் பறக்கும் பந்து இரண்டாக பிய்கிறது.. ஒரு பாதி சிக்ஸர்.. இன்னொரு பாதி போர்.. செத்தாண்டா எதிராளி எல்லாமே.. (என்ன கொடும சார் இது...?!!!)
(நண்பர் ஒருத்தரு கோவப்பட்டதால இத சேத்திருக்கேன்.. இதுல நம்ம கற்பனை கொஞ்சம் தாங்கோ.. எல்லாம் மாணவ நண்பர்கள் சொல்ல கேட்டது மற்றும் smsஇல் வந்ததுதாங்கோ..)
February 9, 2009
நான் கடவுள் - விமர்சனம்!!!
சமூகத்தில் ஒதுக்கப்பட்ட உடல் ஊனமுற்ற, மனநிலை பிரண்ட நிலையில் பிச்சை எடுத்து வாழும் மக்களின் கதையையும் ஆன்மிகத்தையும் ஒன்றாக இணைத்து கதை சொல்ல ஆசைப்பட்டு இருக்கிறார் பாலா. படத்தை பார்த்தவுடன் எனக்குள் தோன்றிய முதல் கேள்வி.. இந்த படத்தையா மூன்று வருடமாக எடுத்து வந்தார் பாலா? சில கதைகள் ஒரு வரியில் சொல்லும்போது கேட்க நன்றாக இருக்கும். ஆனால் அதை படமாக எடுக்கும்போது விளங்காது. எனக்கு என்னமோ இந்த படத்தின் கிளைமாக்ஸை மட்டும் வைத்து கொண்டு பாலா அதன் பின்னர் கதை எழுதி இருப்பாரோ என்றுதான் தோன்றுகிறது. தானும் குழம்பி நம்மையும் நன்றாக குழப்பி உள்ளார்.
வீட்டுக்கு ஆகாது என்று ஜோஷியர் சொன்னதை நம்பி மகனைக் கொண்டு போய் காசியில் விட்டு விடுகிறார்கள். அவர்தான் ஆர்யா. அங்கே அவர் அகோரியாக வளர்கிறார். தன்னைத் தானே கடவுள் என்று சொல்லிக்கொண்டு, செத்தவர்களுக்கு மோட்சம் தரும் சாமியாராக இருக்கிறார். அவருடைய அப்பா அவரைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து ஊருக்கு கூட்டி வருகிறார். இங்கும் அவரால் மக்களோடு சேர்ந்து இருக்க முடியவில்லை. கண் தெரியாத பிச்சைக்காரி பூஜா. உடல் ஊனமுற்ற மக்களை பிடித்து வைத்து பிச்சை எடுக்க வைக்கும் கும்பலிடம் மாட்டி கொள்கிறார். முகம் கோரமான ஒருவருக்கு அவரை விற்க முயற்சி செய்கிறார் வில்லன். அவனால் பெரிது கொடுமை செய்யப்படும் பூஜா இந்த நரகத்தில் இருந்து எனக்கு விடுதலை கொடுங்கள் என்று ஆர்யாவிடம் கேட்க பூஜாவின் கழுத்தை அறுத்து கொன்று போட்டு விடுதலை(?!!) தருகிறார் ருத்ரனாக வரும் ஆர்யா. மீண்டும் காசிக்கு போய் சேர்கிறார். இது தான் "நான் கடவுள்".
ஆர்யா - வெறி கொண்ட மனிதனாய் திரிகிறார். கண்களும் உடல்மொழியும் அவரை ருத்ரனாகவே மாற்றி விட்டன. ஆனால்.. அதைத் தவிர படத்தில் அவருக்கு வேலையே இல்லை. தலைகீழாக ஆசனம் செய்கிறார். முகத்தில் சாம்பலை பூசிக் கொள்கிறார். சமஸ்கிருத ஸ்லோகங்களை அள்ளி விடுகிறார். தமிழில் பேசியது அதிகபட்சம் நாலைந்து வசனங்கள் இருக்கலாம்.அதில் பாதி அப்பனையும் ஆத்தாளையும் போடா போடி என்று திட்டுவதுதான். சண்டைக்காட்சிகளில் மெனக்கட்டு நடித்திருக்கிறார். அவர் வரும் காட்சிகள் கூட படத்தில் கம்மிதான். ஆகா மொத்தத்தில்.. தல தப்பிச்சுட்டாருடா யப்பா.
எனக்கு பிடித்து இருந்தது மூன்று பேரின் நடிப்புதான். முதலாவதாக பூஜா. கிளைமாக்ஸ் காட்சியில் மேக்கப்பும் நடிப்பும் சூப்பர். ஆனால் அவர் வெவ்வேறு குரல்களில் பழைய பாடல்களை பாடும்போது கடுப்புதான் வருகிறது. அடுத்தது முருகனாக வரும் கிருஷ்ணமூர்த்தி. இயல்பாக நடித்து இருக்கிறார். கடைசியாக கவிஞர் விக்ரமாதித்தன். குழந்தையை பிடுங்கி செல்லும் காட்சியில் கண்களை ஈரமாக்கி விடுகிறார். வில்லனாக வருபவரும், பிச்சைக்காரர்களாக வருபவர்களும் ரொம்ப நன்றாக நடித்துள்ளார்கள். குறிப்பாக தனது கிண்டலால் அனைவரது உள்ளங்களையும் கொள்ளை கொள்கிறான் அந்த குள்ளமான சிறுவன்.
படத்தை வேறொரு தளத்துக்கு எடுத்து செல்கிறது இளையராஜாவின் இசை. ஓம் சிவோகம், பிச்சைபாத்திரம் என்னும் இரண்டு பாடல்களை மட்டுமே படத்தில் பயன்படுத்தி உள்ளார் பாலா. படமாக்கி இருக்கும் விதம் அருமை. குறிப்பாக பிச்சைபாத்திரம் பாடலை பார்க்கும்போது இதயம் கனத்து போகிறது. வசனம் - ஜெயமோகன். பிரித்து எடுக்கிறார். கேலியும் கிண்டலும் சர்வ சாதாரணமாக வருகிறது. தமிழில் உள்ள எல்லா கெட்ட வார்த்தைகளும் படத்தில் உலா வருகின்றன. சைக்கிள் கேப்பில் தனது இந்துத்வா முகத்தை வெளிப்படுத்தவும் தயங்கவில்லை. போலீஸ் ஸ்டேஷனில் நடக்கும் கூத்தில் தெளிவாக எல்லா சினிமாக்காரர்களையும் ஓட்டித்தள்ளுகிறார். ஆர்த்தர் வில்சனின் ஒளிப்பதிவு அருமை. படம் இரண்டு மணி நேரம் ஓடியதே தெரியாத அளவுக்கு சுரேஷ் அர்சின் படத்தொகுப்பு அபாரம்.
இத்தனை இருந்தும் படத்தை பார்க்கும்போது நமக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் அதற்கு ஒரே காரணம்.. பாலாவின் திரைக்கதை. அவருடைய முந்தைய படங்கள் எல்லாமே நம்மை ஏதோ ஒரு வகையில் உணர்வுப்பூர்வமாக பாதிக்கும். ஆனால் இந்த படத்தில் அப்படி ஒரு காட்சி கூட இல்லை. கடைசியில் ஆர்யா பூஜாவை கொன்று போடும்போது கூட எந்த ஒரு அதிர்வும் இல்லை. மாறாக எரிச்சல் தான் வருகிறது. இப்படி எல்லாருக்கும் விடுதலை கொடுக்க ஆரம்பித்தால் அவ்வளவுதான். அருமையான கதைக்களம், நல்ல நடிகர்கள் என எல்லாமே இருந்தும் பாலா கோட்டை விட்டுவிட்டார் என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.
விளிம்புநிலை மனிதர்களின் வாழ்வை, அவர்களுடைய சோகத்தை சொல்லாமல் சந்தோசம் நிறைந்த மறுபக்கத்தை காட்டியதுதான் இந்த படத்தில் எனக்கு பிடித்து இருந்த ஒரு முக்கியமான அம்சம். நம் தமிழ் சினிமாவில் இன்றுள்ள சிறந்த இயக்குனர்களில் பாலாவும் ஒருவர் என்பதில் எனக்கு மாற்றுகருத்தே கிடையாது. அவருடைய அடுத்த படத்தில் இதை கண்டிப்பாக நிரூபிப்பார் என்று நம்புகிறேன்.
நான் கடவுள் - பக்தர்கள் மண்டை காய்ந்ததுதான் மிச்சம்!!
February 5, 2009
எஸ். ராமகிருஷ்ணன் - உணர்வுகளின் உன்னதம்!!!
"என் கதைகள் உலகோடு நான் ஆடிய பகடையாட்டம். தோற்பதும் ஜெயிப்பதும் பற்றிய கவலையின்றி திரும்பத் திரும்ப எதிர்பாராமையைச் சந்திக்கும் ஒரு தீரா விளையாட்டு. எறும்புகள் இழுத்துக் கொண்டு போகும் வெல்லக்கட்டியைப் போல உலகை எனது இருப்பிடத்திற்குள் இழுத்துக் கொண்டு வந்துவிட முயன்றதன் விளைவுதான் எனது எழுத்துகள்." இதுதான் எஸ்ரா.. விருதுநகர் மாவட்டத்தில் மல்லாங்கிணறு என்னும் ஊரில் பிறந்தவர். இலக்கியம், திரைப்படங்கள், நாடகம், பத்திரிக்கை, இணையம் என்று எல்லா தளங்களிலும் இயங்கி வருபவர்.ஒரு தேசாந்தரியும் கூட..
சிறு வயதில் இருந்தே எனக்கு புத்தகங்களை விரும்பி வாசிக்கும் பழக்கம் இருந்தது. என் அம்மா மிகச் சிறந்த படிப்பாளி. அவர்களிடம் இருந்துதான் நான் இந்த பழக்கத்தை கற்றுக் கொண்டேன். படிப்பது என்றால்...குமுதம், விகடன், மர்ம நாவல்கள்.. இவைதான். என்னுடைய அன்றைய பொருளாதார சூழ்நிலையில் இவற்றை கூட பணம் கொடுத்து வாங்க முடியாது. நண்பர்கள் வீடு, ரயில்வே இன்ஸ்டிடுட் என கிடைக்கும் இடத்தில் தான் படிப்பேன். சிறு பத்திரிக்கைகாரர்கள் என்றாலே.. புரியாத தமிழில் எழுதுவார்கள் என்பதுதான் என்னுடைய கருத்தாக இருந்து வந்தது. எல்லாவற்றையும் மாற்றியவர்... நான் இன்று இருக்கும் நானாக என்னை உருவாக்கியவர்.. எஸ்ரா... அவரின் எழுத்துக்கள்.
கல்லூரியின் இறுதி ஆண்டில் இருக்கும்போதுதான் முதல் முறையாக எஸ்ராவின் எழுத்துக்களை வாசித்தேன். விகடனில் அவரது துணைஎழுத்து வந்து கொண்டிருந்த நேரம். நான் வாசித்த அந்த முதல் கட்டுரை இன்னும் எனக்கு நினைவில் இருக்கிறது. "அன்பின் விதைகள்". ஒரு பள்ளிக்கூட வாட்ச்மேன் பிறருக்கு செய்யும் உதவிகளை பற்றியது. படித்து முடித்தபோது என்னையும் அறியாமல் நெகிழ்ந்து போயிருந்தேன். அதன் பின்னர் வெளிவந்த மற்ற கட்டுரைகளையும் தொடர்ச்சியாக படிக்க தொடங்கினேன். இப்படியும் எழுத முடியுமா என என்னுடைய வியப்பு அதிகமாகிக் கொண்டே போனது.
படித்து முடித்து கொடைக்கானலில் வேலைக்கு சேர்ந்தபின் புத்தங்கள் உடனான என்னுடைய தொடர்பு மறைந்து போனது. என் வாழ்நாளில் நான் மிகவும் கஷ்டப்பட்ட காலங்கள் அவை. கிட்டத்தட்ட இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு பிறகு திண்டுக்கல்லில் ஒரு நல்ல வேலை கிடைத்து சேர்ந்தேன். என் வாழ்வில் ஓரளவு நான் சொல்லிக் கொள்ளும்படி நிமிர்ந்து நின்றபோது இன்னும் இரண்டு வருடங்கள் ஓடிப் போயிருந்தது. 2006 - மதுரையில் நடைபெற்ற முதல் புத்தக சந்தையில் நான் சம்பாதித்த காசில் என்னுடைய முதல் புத்தகத்தை வாங்கினேன். "கதாவிலாசம்". என்ன என்றெல்லாம் தெரியாது. என்னுடைய எழுத்தாளரின் புத்தகம். அவ்வளவுதான். அதன் பின்னர் அவருடைய பல புத்தகங்களை வாங்கி இருக்கிறேன். ஒவ்வொரு முறையும் எஸ்ராவின் எழுத்துக்கள் எனக்கு புதிதாகவே தோன்றுகின்றன.
வாழ்வின் புதிய அர்த்தங்களை எனக்கு அவருடைய எழுத்துக்கள் சொல்லிக் கொடுத்தன. எனக்கு வெளிநாடு செல்ல வாய்ப்பு வந்தபோய்து வேண்டாம் என்று மறுத்து விட்டேன். யாருக்காக நான் பணம் சம்பாதிக்கிறேன்? என் குடும்பத்திற்காக.. அவர்களோடு இருக்கும் மகிழ்ச்சியை விற்றுத்தான் பணம் சேர்க்க முடியும் என்றால் அது தேவை இல்லை என்று மறுத்து விட்டேன். என்னை சிந்திக்க தூண்டியது நான் படிக்கும் எழுத்துக்கள்தான் என்பதை தீவிரமாக நம்புகிறேன். வாழ்வை.. அதன் உன்னதத்தை.. உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் பாங்கை.. எனக்கு கற்று கொடுத்தவர் எஸ்ரா.
அவர் எப்படி இருப்பார் என நான் எனக்குள்ளாக கட்டி வைத்திருந்த உருவம் முதல் முறையாக அவருடைய படத்தை பாத்தபோது தூள் தூளாய் சிதறிப் போனது. நம்முள் ஒருவரை போல, மிகக் சாதாரணமாக இருந்தது அவருடைய புகைப்படம். சாலை ஒன்றில் தன்னந்தனியனாக அவர் நடந்து வரும் "தேசாந்தரியின்" பின்னட்டை எனக்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒன்று. சாதரண விஷயங்கள் கூட எஸ்ராவின் நடையில் எப்படி இலக்கியமாக மாறிப்போகின்றன என நான் வியக்காத நாளில்லை. நான் படித்த அவருடைய புத்தகங்களைப் பற்றி...
1. துணைஎழுத்து - நான் இதுவரை என் வாழ்நாளில் படித்த மிகச்சிறந்த புத்தகம் என்பேன். தன்னுடைய பயணத்தில் சந்தித்த மனிதர்களை பற்றியும் இடங்களையும் பற்றிய கட்டுரைத் தொகுதி. இரண்டு நாட்களில் தொடர்ச்சியாக படித்து முடித்தேன். ஒரு வாரம் வரை எனக்குள் ஏதோ ஒன்றை மீட்டு எடுத்த உணர்வு. அன்பின் வலிமையையும் உதாசீனத்தின் வலியையும் அருமையாக பதிவு செய்யும் புத்தகம். சமீபத்தில் கோவையில் நடந்த ஒரு செமினாரில் நண்பர் ஒருவரை சந்தித்தேன். பெயர் - செல்வக்குமார். கொடைக்கானல் மதர் தெரசா பல்கலைக்காகத்தில் இருந்து வந்திருந்தார். என்னை போலவே படிக்கும் பழக்கம் கொண்டவர். பா. ராகவனின் தீவிர விசிறி என்றார். கோவையில் இருந்து கிளம்பும்போது அவருக்கு இந்த புத்தகத்தை வாங்கிக் கொடுத்தேன். பத்து நாட்களுக்கு பிறகு அவரிடம் இருந்து போன் வந்தது. பேச வார்த்தைகள் இல்லாமல் அமைதியாக இருந்து கடைசியாக நன்றி என்றார். அவருடைய வாழ்வின் ஏதோ ஒரு பக்கத்தை திறந்து பார்த்ததை போல் உணர்வதாக சொன்னார். எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
2. கதாவிலாசம் - நான் முதல் முதலாக வாசித்த எஸ்ராவின் புத்தகம். தன்னை பாதித்த தமிழ் எழுத்தாளர்களைப் பற்றியும் தன்னுடைய சொந்த அனுபவங்களையும் இணைத்து எழுதியது. நான் புத்தக கண்காட்சிக்கு செல்லும்போது இந்த புத்தகம் தான் என்னுடைய வழிகாட்டி. பல தமிழ் எழுத்தாளர்களை நான் இப்படித்தான் தெரிந்து கொண்டேன். கதைகளை ஒத்த அனுபவங்கள் நம் கண்ணில் கண்ணீர் வரவழைக்கும். "திண்ணை பேச்சு" என்றொரு கட்டுரை என்னால் மறக்க முடியாதது. வாழ்ந்து கெட்ட குடும்பங்களின் நிலையை அழகாக சொல்லி இருப்பார். இதை படிக்கும் ஒவ்வொரு முறையும் எனக்கு என் பாட்டியின் ஞாபகம் வந்து போகும்.
3. தேசாந்தரி - நாம் எல்லோருமே பயணிக்கிறோம். ஆனால் பயணங்களை நாம் ரசித்து அனுபவிப்பது இல்லை. பயணங்கள் எத்தனை ருசியானவை என எஸ்ராவின் இந்த புத்தகத்தை படித்தால் புரிந்து கொள்ளலாம். மலைகள், பறவைகள், மலர்கள், மனிதர்கள், இடங்கள் என அத்தனையும் அவருடைய எழுத்தில் நம் கண்முன்னே உயிர்பெறும். இதை படித்துவிட்டு திருப்பரங்குன்றத்தில் உள்ள சமணப் படுகைகளை தேடி அலைந்தேன். எஸ்ராவைப்போல் நாமும் சுற்றி திரிந்தால் என்ன என்று இந்த புத்தகத்தை படிக்கும் போதெல்லாம் எனக்கு தோன்றும்.
4. எஸ். ராமகிருஷ்ணன் கதைகள் - வெளியில் ஒருவன், காட்டின் உருவம், தாவரங்களின் உரையாடல், வெயிலைக் கொண்டு வாருங்கள், பால்யநதி என்ற ஐந்து நூல்களின் தொகுப்பு. இன்னும் நான் முழுதாகப் படிக்கவில்லை. "பழைய தண்டவாளம்" கதையை படித்த பொது காலனியில் எங்கள் வீட்டின் முன்னே அடையாளமாக இருந்து வெட்டுப்பட்டுப்போன வாதமரத்தின் ஞாபகம் வந்தது. நம் எல்லோர் வாழ்விலும் நிகழும் நிகழ்ச்சிகளிலும் ஏதோ ஒரு கதை ஒளிந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது என நான் உணர்ந்தது அப்போதுதான்.
5. யாமம் - கடைசியாக வாங்கிய புத்தகம். நான்கு கதைகளின் வாயிலாக சென்னைப்பட்டினத்தின் கதையை சொல்கிறது. அத்தர் தயாரிக்கும் சாயிபுவின் குடும்பம் "எப்படியோ" நாசமாகிப் போகிறது. "எப்படியோ" பத்ரகிரி தம்பியின் மனைவியை மோகம் கொண்டு தன் வாழ்வை தொலைக்கிறான். பணத்தை தொலைக்கவும் பெண்களை ஆளவும் லண்டன் செல்லும் சற்குணத்தின் வாழ்வு "எப்படியோ" மாறிப் போகிறது. நாயின் பின்னால் சுற்றும் பண்டாரத்தின் கதையும் "எப்படியோ" முடிந்து போகிறது. இந்த எப்படியோ தான் யாமத்தின் அடிப்படை.
6. உபபாண்டவம் - நம் எல்லோருக்குமே பரிச்சயமான மஹாபாரதக் கதையை அதனுடைய உபபாத்திரங்களின் வழியாக சொல்லும் நாவல். நம்மால் நினைத்தும் பார்க்க முடியாத உணர்வுகளை, சோகங்களை இந்த புத்தகம் சுமந்து நிற்கிறது. வாழ்வின் தத்துவங்களையும், விநோதங்களையும், ஆசையினால் ஏற்படும் துன்பங்களையும் தெளிவாக விளக்கும் புத்தகம்.
மிகச்சமீபத்தில்தான் உறுபசி என்னும் நாவலை வாங்கி உள்ளேன். இன்னும் வாசிக்கவில்லை. ஒவ்வொரு முறை வாசிக்கும்போதும் எஸ்ரா எனக்குள் ஏதாவது ஒரு புதிய கேள்வியை எழுப்பிக் கொண்டேதான் இருக்கிறார். வாசிப்பு என்பது மேம்போக்கானது அல்ல.. அது ஒரு வாழ்வியல் அனுபவம். நம்முடைய எண்ணங்களை, செயல்களை நாம் வாசிக்கும் புத்தகங்கள்தான் தீர்மானிக்கின்றன. எனக்கு தோன்றுவதை எல்லாம் எஸ்ராவுக்கு கடிதமாக எழுத வேண்டும் என்பது என்னுடைய வெகுநாள் ஆசை. ஆனால்.. எழுத அமர்ந்தால்... வரும் வெட்கமும் பயமும் எழுதாமல் தடுத்து விடும். எனக்கு இப்போது இருப்பதெல்லாம் ஒரு ஆசைதான். அவரைப் பார்த்து.. ஒரே ஒரு நன்றி சொல்ல வேண்டும். அவருடைய கைகளை எடுத்து என் கைகளுக்குள் வைத்துக் கொண்டு ஒன்றும் பேசாமல் இருக்க வேண்டும். அவ்வளவுதான்!!
( இது என்னுடைய இருபத்து ஐந்தாவது பதிவு. என்னுடைய எழுத்துக்களை வாசித்து ஊக்கமளித்து வரும் தோழர்கள், மாணவ நண்பர்கள், பதிவுலக அன்பர்கள் அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றி....)