சோளகர் தொட்டி..!!!

நீங்கள் ஒரு இருப்பிடத்தில் வசித்து வருகிறீர்கள். அந்த இருப்பிடமே உங்களுக்கு எல்லாமுமாக இருக்கிறது. அந்த இருப்பிடத்தை நீங்கள் உங்கள் தாயை விட அதிகமாக நேசிக்கிறீர்கள். திடீரென எங்கிருந்தோ வந்த ஒரு கூட்டம் உங்கள் இருப்பிடத்தை அபகரிக்க முயன்றால் உங்கள் மனநிலை எப்படி இருக்கும்?

நீங்கள் வசிக்கும் பகுதியின் அருகே ஒரு திருடனின் நடமாட்டம் தென்படுகிறது. அவனைப் பிடிப்பதற்காக காவல்துறையினரும் வந்து சேர்கிறார்கள். நீங்கள் திருடனுக்கு உதவுவதாக குற்றம் சாட்டி கொடுமை செய்கிறார்கள். நாதியற்ற ஜீவனாய் நடுத்தெருவில் நிற்கும் உங்களால் யாரையும் எதிர்க்க முடியவில்லை. இப்போது நீங்கள் என்னதான் செய்ய முடியும்?

ஒரு சில விஷயங்களை வார்த்தைகளால் விளக்க முடியாது. அந்த வாழ்க்கையின் வலி அதை அனுபவித்தவர்கள் மட்டுமே அறியக் கூடியது. அப்படிக் கஷ்டப்பட்ட ஒரு இனத்தைப் பற்றிய பதிவுதான் "சோளகர் தொட்டி". தொட்டி என்பது பழங்குடி இன மக்களின் கிராமத்தை குறிக்கும் வார்த்தை. சத்தியமங்கலம் காட்டுப்பகுதியில் வாழ்ந்த சோளகர் என்னும் பழங்குடி இன மக்கள் பற்றியும், வீரப்பன் வேட்டையின் போது போலீசாரால் அவர்கள் அனுபவித்த இன்னல்கள் பற்றியும் விரிவாகப் பேசுகிறது "சோளகர் தொட்டி".

இதை ஒரு புத்தகம் என்று சொல்வதை விட ஒரு வாழ்வியல் ஆவணம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். ரத்தமும் சதையுமாய் நம்மூடே வாழும் மக்களின் சரித்திரம் இந்தப் புத்தகம். இதில் இருக்கும் பெயர்கள் வேண்டுமானால் கற்பனையாக இருக்கலாம். ஆனால் அந்த மக்கள், அவர்களுடைய வாழ்க்கை, அவர்கள் பட்ட கஷ்டங்கள் அத்தனையும் அப்பட்டமான நிஜம். ஒரு பாவமும் அறியாதவர்களாய், தான் உண்டு தன வேலை உண்டு என்று காட்டை நம்பி வாழ்ந்து வந்த கூட்டம் எப்படி எல்லாம் அலைக்கழிக்கப்பட்டார்கள் என்பதை படிப்பவர்கள் உள்ளம் நெகிழ்ந்து போகும் விதமாக பதிவு செய்திருக்கிறார் ச.பாலமுருகன்.

புத்தகம் இரண்டு பாகங்களாக பிரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. சோளகர் இன மக்களின் வாழ்க்கை முறையும், அடக்குமுறையின் மூலம் அவர்களுடைய நிலத்தை அபகரிக்க நினைக்கும் அநியாயக்காரர்கள் பற்றியும் விரிவாகப் பேசுகிறது முதல் பாகம். வீரப்பனின் வருகை, சோளகர்கள் தங்களுடையது என்றெண்ணும் வனத்துக்குள் செல்ல அவர்களுக்கே தடை, தமிழக மற்றும் கர்நாடக போலிசாரின் வன்கொடுமைகள் என்று பழங்குடி மக்களின் வாழ்க்கையின் இருண்ட பக்கங்களை விளக்குகிறது இரண்டாம் பாகம்.

மொத்தப் புத்தகமும் பேதன் என்பவனின் மகன் சிவண்ணாவைக் கதையின் நாயகனாகக் கொண்டு விரிகிறது. விரும்பியவரைத் திருமணம் செய்து கொண்டு வாழலாம் என்ற சுதந்திரமும், கிடைக்கும் உணவை அனைவரும் பகிர்ந்துண்டு உண்ணுவதும், ஒருவருக்கு ஒரு பிரச்சினை என்றால் மொத்தத் தொட்டியும் ஒன்றாகத் திரள்வதும் என பழங்குடி மக்களின் வாழ்க்கை முறை நம்மை ஆச்சரியப்படுத்துகிறது. பேதன், சிக்குமாதா, சிவண்ணா , பரம்பரை பரம்பரையாக ஊருக்கு தலைவனாக இருக்கும் கொத்தல்லி, மணிராசன் கோவில் பூசாரியாக இருக்கும் கோல்காரன் என்று எல்லா மனிதர்களுமே வெள்ளந்திகளாய் இருக்கிறார்கள். அதனாலேயே கஷ்டப்படவும் செய்கிறார்கள்.

பழங்குடி இன மக்களுக்கு போலீஸ முகாம்களில் நடக்கும் கொடுமையைப் படிக்கும்போது, மனிதர்களில் இத்தனை கொடூரமானவர்கள் இருப்பார்களா என்ற அதிர்ச்சி நமக்கு ஏற்படுவதை தவிர்க்க முடியாது. ஈரம்மா என்னும் எட்டு மாத கர்ப்பிணியை எந்த வித இரக்கமும் இல்லாமல் காவலர்கள் வன்புணர்ச்சி செய்வதும், போலீசாருக்கு தகவல் சொல்லி உதவிய புட்டனையே சுட்டுக் கொள்வதும், சிவண்ணாவின் மனைவி மாதி மற்றும் மகள் சித்திக்கு நடக்கும் பாலியல் கொடுமைகளும், ஒர்க்ஷாப் என்ற இடத்தில் வைத்து அப்பாவி மக்களுக்கு கரண்ட் ஷாக் கொடுத்து சாகடிக்கும் துயரங்களும், கொல்ல நினைப்பவர்களுக்கு தையல் அளவெடுத்து வீரப்பனின் கையாள் போன்ற சீருடையை அணிவித்து காட்டுக்குள் கூட்டிப்போய் சுடுவதும் என.. வார்த்தைகளால் சொல்ல முடியாத கஷ்டங்களை நம் சக மனிதர்கள் அனுபவித்திருக்கிறார்கள் என்பதை எண்ணும்போதே மனம் பதறுகிறது.

சோளகர் தொட்டியை நான் படிக்கையில் மனம் முழுதும் ஏதோ ஒரு வெறுமை சூழ்ந்து கொண்டது. இதற்கு முன்பாக எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் உறுபசி நாவலைப் படித்தபோது இதே போன்ற ஒரு மனநிலையில் இருந்திருக்கிறேன். ஆனால் சோளகர் தொட்டி என்னுள் ஏற்படுத்திய அழுத்தமும் சோகமும் மிக அதிகம். படிக்கையில் என்னையும் அறியாமல் நான் கண்ணீர் விட்டு அழ எனது அம்மா என்னமோ, ஏதோ என்று பயந்து போனதும் நடந்தது. புத்தகத்தை முடித்து கிட்டத்தட்ட இரண்டு நாட்கள் பிரம்மை பிடித்தவனாக அலைந்து இருக்கிறேன்.

புத்தகத்தின் முடிவில் ச.பாலமுருகன் இப்படி சொல்கிறார்.."நடக்கும் எல்லா நிகழ்வுகளையும் தனக்குள் உள்வாங்கிக் கொண்டு, ஏதும் செய்ய இயலாத மௌன சாட்சியாக இருக்கிறது தொட்டி..". நாமும் அதுபோலத்தானே..!!