உக்கார்ந்து யோசிச்சது (24-03-10)..!!!

தமிழ்வெளி மற்றும் சிங்கைப் பதிவர்கள் இணைந்து நடத்திய மணல்வெளி கட்டுரைப் போட்டியில் நமது அன்புக்குரிய தருமி அய்யா "அரசியல்" பிரிவில் வெற்றி பெற்று இருக்கிறார். அதேபோல பிரியத்துக்கு உரிய டாக்டர்.தேவன்மாயம் "மருத்துவப்" பிரிவில் வெற்றிவாகை சூடி முத்திரை பதித்து இருக்கிறார். மற்றொரு வெற்றியாளரான பிரபாகரும் (அமெரிக்கன் கல்லூரி) எனக்கு நன்கு அறிமுகம் ஆனவர்தான். நமக்குத் தெரிந்த நண்பர்கள் மூவர் வெற்றி பெற்று இருப்பதில் உள்ளூர ஒரு மகிழ்ச்சி. அனைவருக்கும் வாழ்த்துகள். இந்தப் போட்டியில் நான் பங்கேற்காத நிலையிலும் என்னுடைய மாணவர்கள் பலரும் ஆர்வத்துடன் கலந்து கொண்டனர். ஆழமான தலைப்புகளில் எழுதும் ஆர்வத்தை தூண்டி, நிறைய பேரை எழுத வைத்து, வெற்றி பெற்றவர்களை தகுந்த முறையில் கவுரவிக்கவும் செய்யும் சிங்கைப் பதிவர்களுக்கும், தமிழ்வெளிக்கும் மனமார்ந்த நன்றிகள்.

***************

மதுரையில் எந்த வம்பும் இல்லாமல் வண்டி ஓட்டுபவர்களுக்கு தனியாக ஒரு அவார்டே கொடுக்கலாம் போல. ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு போக்குவரத்து இவ்வளவு மோசமாக இருக்கவில்லை. நிறைய சாலைகள் ஒருவழிப்பாதையாக மாற்றம், கண்டிப்பான காவலர்கள், முக்கியமான இடங்களில் சிக்னல் கம்பங்கள் என எல்லாம் நன்றாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் சமீப காலமாக எல்லாம் மாறி (நாறி) விட்டது. யாருமே சிக்னலை மதிப்பது கிடையாது. சிக்னலை மதித்து நாம் பொறுமையாக காத்து நின்றால் பின்னால் இருப்பவர்கள் கெட்ட வார்த்தையில் திட்டுகிறார்கள். காவலர்களும் யாரையும் கண்டு கொள்வதில்லை. எல்லோரும் அவரவர் நினைத்த வழியில் எல்லாம் போகிறார்கள், வருகிறார்கள். இதே நிலை தொடர்ந்தால் தினம் ஒரு விபத்து நடப்பதை யாராலும் தடுக்க முடியாது. பொறுப்பில் இருப்பவர்கள் யோசிப்பார்களா?

***************

போன சனிக்கிழமை மாலை. நானும் எனது நண்பரும் இருசக்கர வாகனத்தில் என் வீட்டுக்குப் போய்க் கொண்டிருந்தோம். பெரியார் பேருந்து நிலையத்தின் அருகே இருக்கும் பாலம் - எல்லிஸ் நகர் பிரியும் பாதை. எங்களுக்கு முன்னே இறக்கத்தில் பைக்கில் இருவர் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். ஜீப் ஒன்று ஏறி வந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென ஜீப்பின் முன் டயர் வெடித்து விட, வண்டி தடுமாறி எங்களுக்கு முன்னால் போய்க் கொண்டிருந்த பைக்கை அடித்து தூக்கியது. வாழ்க்கையில் கண்முன்னே விபத்து நடப்பதை நான் இத்தனை நெருக்கத்தில் பார்த்தது கிடையாது.

பதறிப்போய் வண்டியை நிறுத்தி விட்டு இறங்கி ஓடினோம். வண்டியை ஒட்டி வந்தவருக்கு செம அடி. வலது காலின் பாதப்பகுதி எலும்பு மொத்தமாக உடைந்து போயிருந்தது. மனிதர் நல்ல மனதிடத்துடன் இருந்ததால் கொஞ்சம் தாக்குப்பிடித்து எழுந்து சுவரில் சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டார். மற்றவருக்கும் ஆங்காங்கே சிராய்ப்புகள். சுற்றி இருந்த மக்கள் எல்லாம் உதவிக்கு வந்து விட்டார்கள். உடனடியாக 108 க்கு போன் செய்தேன். பிறகு அவர் வீட்டாருக்கும் போன் செய்து விஷயத்தை சொன்னோம். சிறிது நேரத்தில் ஆம்புலன்ஸ் வந்து விட அனைவருமாக சேர்ந்து அவரை ஏற்றி விட்டோம். ஆத்திர அவசரத்தில் இருக்கும் மக்களுக்கு உதவும் வகையில் அரசு ஏற்பாடு செய்திருக்கும் 108 வசதி உண்மையிலேயே அருமையான திட்டம்தான். தமிழக அரசுக்கு நன்றி.

இரண்டு நொடிகள் முனதாக சென்று இருந்தால்.. அவர் இடத்தில் நான் இருக்கக் கூடும். நினைக்கும்போதே உடம்பு பதறுகிறது. "நீங்க வண்டி ஓட்டுரப்போ எவ்வளவுதான் சூதானமா இருந்தாலும் சுத்தி இருக்குற மக்கள் ஒழுங்கா ஓட்டலைன்னா கஷ்டம்தான்.." என் அப்பா அடிக்கடி சொல்வது மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபணம் ஆகி இருக்கிறது. கெட்டதிலும் ஒரு நல்லது - யாரோ அடிபட்டுக் கிடக்கிறார் என்றில்லாமல் அத்தனை மக்கள் உதவிக்கு வந்து நின்றதைப் பார்த்தபோது மனதுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது.

***************

இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு.. காலை நேரம். கல்லூரிக்கு வண்டியில் போய்க் கொண்டிருந்தேன். எனக்கு முன்னே ஒரு ஆவின் வேன் போய்க் கொண்டிருந்தது. வண்டியின் ஒரு கதவு மட்டுமே மூடி இருந்தது. மற்றொரு கதவு பப்பரப்பே என்று திறந்து கிடந்தது. வரிசையாக அடுக்கப்பட்டு இருக்கும் பால் டிரேக்கள். சடாரென ஒரு பிரேக் போட்டால் அத்தனை டிரேவும் பின்னால் வரும் மனிதர் மேல் விழக்கூடும். அதே போல கதவும் திடீரென யார் மேலாவது மோதக் கூடும். வேகமாக வண்டியை ஓவர்டேக் செய்து முன்னால் போய் ஓட்டுனரிடம் கதவு திறந்து இருப்பதை சொன்னேன். அசுவாரசியமாக கேட்டுக் கொண்டவர் - "எல்லாம் எங்களுக்குத் தெரியும்.. உங்க வேலையைப் பார்த்துக்கிட்டு போங்க சார்.." என்றார். பல்பு. ஆத்திரம் ஆத்திரமாக வந்தது. அருகில் யாராவது போலிஸ் இருந்தால் சொல்லலாம் என்று பார்த்தால் அதற்குள் ஆள் எஸ்கேப். தெரிந்தே தவறு செய்வது, மற்றவர் சுட்டிக் காட்டினாலும் திருத்திக் கொள்ள மறுப்பது... என்ன கொடுமை சார் இது?

***************

நேற்று மாலை நேரம்.. எட்டு மணி இருக்கும். பொழுது போகாமல் வண்டியில் ஊர் சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன். திருப்பரங்குன்றம் சாலை - அவ்வளவாக கூட்டம் இல்லை. எனக்கு முன்னாடி வண்டியில் ஒரு புதுமண ஜோடி. புதிதாக கல்யாணம் ஆனவர்களுக்கு மட்டும் எங்கிருந்துதான் அந்தக் களை வருமோ? ரொம்பவே மெதுவாகப் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். பின்னாடி இருந்த மனைவி அடிக்கடி ஏதோ சொல்வதும் சிரிப்பதுமாக கணவனின் முகத்தருகே குனிந்து முத்தமிடுவதுமாக இருந்தார். நம்ம சுழிதான் சும்மா இருக்காதே.. சடாரென்று ஹெட்லைட்டை அவர் முகத்தில் அடித்தேன். அதுவரை என்னை கவனிக்காதவர் நான் பார்ப்பது தெரிந்தவுடன் பயங்கர குஷியாகி விட்டார். சகட்டு மேனிக்கு கணவருக்கு முத்தம் கொடுக்க ஆரம்பித்து விட்டார். எனக்கோ சங்கடமாக போய் விட்டது. வேகமாக தாண்டி வந்து விட்டேன். நான் அவரை ஓட்டப்போய் கடைசியில் அவர் எனக்கு பல்பு கொடுத்ததுதான் மிச்சம். என்ன ஒரு வில்லத்தனம்? ஹ்ம்மம்ம்ம்ம்.. எல்லாத்துக்கும் ஒரு கொடுப்பினை வேண்டும்.

***************

"பையா" படத்தின் டிரைலர் பார்த்தேன். கார், சாலை என்று பெயர் போடுவது எல்லாம் வித்தியாசமாகத்தான் இருக்கிறது. ஆனால் காட்சி அமைப்புகளும், சண்டைக் காட்சிகளும் பார்க்கும்பொழுது "ரன்" ஞாபகத்துக்கு வருவதை தவிர்க்க முடியவில்லை. முதல் முறையாக கார்த்தியை கொஞ்சம் கலர் கலரான உடைகளில் பார்க்க முடியும் என்பது பெரிய ஆறுதல். தமன்னா..ஆ..ஆ.. வேறு இருக்கிறார். லிங்குசாமி என்ன பண்ணக் காத்து இருக்கிறார் என்று தெரியவில்லை.. பார்க்கலாம்.

***************

நிறைய விஷயங்களை சீரியசாக சொல்லியாச்சு. அதனால் முடிக்கிறதுக்கு முன்னாடி கொஞ்சம் மொக்கை ஜோக்ஸ்..

நபர் 1: சினிமா என் ரத்தத்துல கலந்து இருக்கு சார்..

நபர் 2: அதெல்லாம் சரி.. ஏன் ஒரே கில்மா படமா எடுக்குறீங்க?

நபர் 1: ஹி ஹி.. என்னோட பிளட் குரூப் "A" தான சார்..

oOo

டென்சன் ஜாஸ்தி ஆனால் என்ன ஆகும்?

"லெவன்"சன் ஆகும்..

oOo

நபர் 1: நானும் என் மனைவியும் "தெய்வ மகன்" படத்துக்குப் போயிட்டு வந்த பிறகுதான் எங்களுக்கு மூணு குழந்தைங்க பொறந்தது...

நபர் 2: நல்ல வேளை.. நீங்க "அலிபாபாவும் நாற்பது திருடர்களும்" படத்துக்குப் போகல..

oOo

பெண்: டாக்டர்.. என்னோட மாமியார் கால்ல முள் குத்திடுச்சு..

டாக்டர்: முள்ளை எடுக்கணுமா?

பெண்: ச்சே ச்சே.. முள் சின்னது.. அதையேன் தொந்தரவு பண்ணிக்கிட்டு? பேசாம காலை எடுத்துடுங்க..

ரைட்டு.. இப்போதைக்கு அவ்வளவுதான்.. நெக்ஸ்டு மீட் பண்றேன்..:-))))