ஊடல் பொழுதுகள்..!!!

மேகங்கள் ஏதுமற்ற பாழ்வெளியில்
சுற்றித்திரியும் திசையறியாப் பறவையாய்
தத்தளித்துக் கிடக்கிறது மனது

தீராத மௌனத்தின் கசப்பால்
நிரம்பி வழிகிறது
உனக்கும் எனக்குமான இடைவெளி

எத்தனை முயற்சித்தும்
துயரத்தின் பள்ளத்தாக்குகளை
தாண்ட இயலாமல்
தோற்றுப் போகிறேன்

நெஞ்சை ஆற்றிச்செல்லும்
ஒற்றைப் பார்வைக்காய்
உன்னை நான் எதிர்நோக்க -
அமிலம் தோய்ந்த வார்த்தைகளால்
உனக்கான என் மொத்த அன்பையும்
சுக்கு நூறாக சிதறடிக்கிறாய்

கோபம் மாய்ந்துபோன
பிறிதொரு கணத்தில்
மன்னிப்பு என்னும் கேடயம் ஏந்தி
என் மடி சாய்கிறாய்

மனதின் வலியை மறைத்தவளாய்
முகத்தில் புன்னகை தேக்கி
உன்னை அரவணைத்துக் கொள்கிறேன்

ஆனால் - அந்த
நொடிப்பொழுதின் பின்னத்தில்
என்னருகே இருந்தும்
நீ இல்லாதவனாகவே இருக்கிறாய்..!!!